****** “สุดแสนเศร้า…ดีใจจัง !! (ท่อน 1)” ******
เมื่อวานเราได้คุยกันถึงเรื่องความพรากของเหล่าวิญญาน ที่มีทุกข์ข้ามชาติ
วันนี้เรามาฟังความพรากของคนที่ยังมีชีวิตดูบ้าง เผื่อให้ข้อคิดอะไรต่อชีวิตเราได้บ้าง
ฟังกันหนุกๆ อ่านกันเล่นๆอย่าไปคิดจริงจังอะไรนะ
ที่สำคัญ ควรแอบอ่านคนเดียวตอนเราว่างๆ
เป็นเรื่องของเด็กน้อยคนหนึ่งที่ชื่ออาร์มี่ เราไปฟังกันดู..!!
****** #อาร์มี่..เป็นชื่อเด็กหญิงตัวเล็กๆ สองสามขวบ กำลังน่ารัก น่าเอ็นดู
เธอมีพ่อเป็นที่รัก พ่อใจดี เธอรักพ่อ
พ่อมักจะแกล้ง และเล่นกับเธอเสมอ
อาร์มี่ชอบให้อุ้ม อุ้มไปดูนั่น อุ้มไปดูนี่
ให้อุ้มพาไปเที่ยวที่นั่น ให้อุ้มพาไปเที่ยวที่นี่
เธอมีความสุข….
เป็นความสุขของครอบครัว ที่มีพร้อมทั้งพ่อ ทั้งแม่ และพี่ชายที่แสนน่ารัก
อาร์มี่เป็นเด็กที่โชคดี
วันหนึ่ง พ่อของอาร์มี่ไปที่วัด พ่อไปทำอะไรเหรอ ..
แต่อาร์มี่ก็ชอบวัด ชอบไปวัด หลวงตา หลวงพ่อ ต่างก็ชอบอาร์มี่
อาร์มี่ชอบพระ เพราะพระให้ตังค์ และให้ขนม
นั่น…พ่อของเธอกำลังทำอะไร พ่อเธอนั่งให้พระโกนหัว
ผู้คนหลายคนต่างเข้ามาโกนหัว เธอไปยืนยิ้มแฉ่งตรงหน้าพ่อ
แอบเข้าไปซุกตรงขาพ่อ พ่อเอามือมาลูบหัวอาร์มี่และกอดหัวอาร์มีไว้
พ่อกะลังแปลงกายอยู่เหรอ ดูพ่อเธอหัวล้าน
เธอเห็นพ่อเธอหัวล้าน เธอหัวเราะ คิกๆ อาร์มี่ดีใจ อาร์มี่ชอบใจ
พ่อเราได้เป็นหลวงพ่อ หลวงพ่อที่หัวล้านใสเหม่งๆ
เป็นหลวงพ่อส่วนตัวของอาร์มี่
อาร์มี่มีพ่อที่เป็นหลวงพ่อ ที่เป็นสมบัติส่วนตัวแล้ว..!!
อาร์มีเล่นอยูกับเพื่อนๆ รอหลวงพ่อส่วนตัวของอาร์มี่
หัวใจแสนยินดี พ่อของอาร์มี่กำลังทำพิธีอยู่ในโบสถ์
รอๆๆๆๆ อาร์มีรอหลวงพ่อ รอหลวงพ่อที่แสนใจดี หนูรอตรงนี้นะ
หนูจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน แต่งตัวสวยรอหลวงพ่อของหนู..!!
นั่นไง..! หลวงพ่อของเรา เดินออกมาแล้ว พ่อของเราดูสดใสสงบมาเลย
หลวงพ่อหัวเขียวๆ โล้นเหม่งๆ อาร์มี่ยิ้มแฉ่งหน้าบาน วิ่งเข้าไปกอด..!!
หลายคนรีบเข้าไปจับ ด้วยความตกใจ
“ไม่ได้นะลูก จับหลวงพ่อไม่ได้”
ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส ดีใจ มีท่าทีงงๆ
ก็ที่ยืนอยู่ตรงนั้น มันพ่อหนูนี่ มาห้ามกันทำไม มาห้ามหนูทำไม
พ่อที่เคยเล่น พ่อที่แสนใจดี ยืนอยู่ตรงนั้น นั่นพ่อหนูไม่ใช่หรือ.. ?
เสียงดุๆ และการจับตัว ทำให้เธอหน้าเสียยิ้มเเหยๆ
เหลียวซ้าย มองขวา หันไปทางพ่อ เพื่อหาคำถาม..?
อยากได้คำถามเพื่อมาตอบคำถามของเธอ
หลวงพ่อ พยักหน้า ยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับอาร์มี่
บอกว่า “ยังกอดไม่ได้นะลูกสาว”
อาร์มี่เชื่อพ่อ พยักหน้า และเข้าใจ แม้ในตา และท่าทางดูผิดหวังไม่ใช่น้อย
พี่ชายของเธอเข้าไปกอดหลวงพ่อ
ไม่มีใครดุ ไม่มีใครวิ่งเข้าไปจับ ไม่มีใครห้าม อาร์มี่แปลกใจ อาร์มี่นั่งมองเงียบๆ
นี่..อาร์มี่ไม่ได้เป็นลูกแล้วหรือ..!!
หรือเพราะว่า อาร์มี่เป็นแค่เด็กผู้หญิง ผู้หญิงเขาไม่ให้โดนพระ
พระโดนผู้หญิง ซึ่งแม้แต่จะเป็นลูกก็โดนไม่ได้
เป็นพระนี่ใจร้าย ทำลายน้ำใจลูก
อาร์มี่ชักจะเกลียดพระ ความเป็นพระทำให้พ่อเปลี่ยน
พ่อที่ใจดี พ่อที่กันเอง พ่อที่เคยหยอกเย้า พ่อที่ชอบแกล้ง
กลายเป็นหลวงพ่อ ที่เรียกว่า พระ
พระที่ต้องนั่งเงียบๆ ทำตัวให้ดูดีๆ นิ่งๆ สงบ ดูเรียบร้อย
นั่นเป็นหลวงพ่อของเราหรือ พ่อไม่ได้เป็นคนแบบนั้นซักกะหน่อย
อาร์มี่ไม่อยากได้พ่อแบบนั้น พ่อที่แสนดีของอาร์มี่ เลือนหายไปไหน
เธอเห็นพี่ชายได้กอดหลวงพ่อ ได้แนบชิดสนิทกับพ่อ
ทำไม..ทำไม..!! อาร์มีถึงขอกอดบ้างไม่ได้
อาร์มี่ผิดด้วยหรือ ที่เสือกเกิดมาเป็นลูกผู้หญิง อาร์มี่ผิดด้วยหรือ..
ใครก็ได้ช่วยตอบอาร์มี่ที….ช่วยตอบอามี่ที..??
พ่ออาร์มี่ ตั้งใจบวชถึง 3 เดือน ช่วงเข้าพรรษา แม้จะมีงาน มีลูกน้องที่รอ
ทำงานอยู่เต็มมือ พ่อก็ตัดใจขอพักไว้ชั่วคราว
เมื่อได้บวชแล้ว จึงเร่งปฏิบัติใจ ปฏิบัติตัวอย่างเข้มงวด
เป็นผู้ศึกษาทั้งพระธรรมวินัย และฝึกฝนสมาธิจิต เดินจงกรม อย่างเคร่งครัด
ซึ่งพ่ออาร์มีเองได้ฝึกมานานหลายปี ก่อนที่จะมาบวชในครั้งนี้
พ่ออาร์มี่คิดว่า การบวชสัก 1 พรรษา จะช่วยให้ปัญญาทางสมาธิจิตเจริญ
ได้ไกลกว่าการฝึกอย่างฆราวาสเขาฝึก และปฏิบัติกัน
จึงเร่งปฏิบัติธรรม เฝ้าดูใจและกายอย่างเต็มที่ มีความเข้มงวด มาทางด้านพระธรรมวินัยสูง ด้วยเข้าใจว่า
“พระดีๆ ต้องทำกันแบบนี้” การบวชแล้วอัปรีย์ ต้องไม่มีในหัวใจ..!!
“เดี๋ยวหลวงพ่อก็สึกออกไปเป็นพ่อ ให้อาร์มี่ขี่คอ ให้อาร์มี่กอด ให้อาร์มี่
หอมแล้ว เน๊อะอาร์มี่เน๊อะ..!! พ่อบอกกับอาร์มี่
เราจะขับรถไปไกลๆ เหมือนเช่นเคย ไปดูปลา ดูลิง ดูช้าง ที่อาร์มี่ชอบ
เราจะไปกันทั้งครอบครัว เราจะไปกันไกลๆ อย่างที่เราเคยไปกัน”
อาร์มี่พยักหน้า ยิ้มงอนๆ ทำจมูกย่นเอานิ้วให้ฟันกัด
หลวงพ่อเองก็ไม่กล้าแม้แต่จะเอามือลูบหัวของลูกสาวที่แสนรัก
หลวงพ่อกลัวอาบัติ มันเป็นอาบัติหนักรู้ไหม ธรรมวินัยเขาว่ากันอย่างนั้น ใครๆ
ก็จำมาว่าอย่างนั้น
โดนไม่ได้แม้แต่ ทารกผู้หญิง เป็นพระโดนผู้หญิงไม่ได้..แม้แต่ลูกสาวตัวน้อยๆอย่างอาร์มี่ พ่อก็โดนไม่ได้…!!!
สองเดือนผ่านไป อาร์มี่มาหาหลวงพ่อของเขาบ่อย อาร์มีอยากอยู่ใกล้หลวงพ่อ
พี่ชายได้กอดหลวงพ่อทุกครั้ง แต่หนูเป็นผู้หญิง กอดหลวงพ่อไม่ได้
หนูอิจฉาพี่ชาย หนูได้แต่นั่งมองไกลๆ
ตอนหนูเข้าไปใกล้ๆ ใครๆ ก็ห้าม เป็นผู้หญิงนี่ไม่ดีเลย
หนูไม่อยากเป็นผู้หญิง เป็นผู้หญิงต้องอยู่ห่างจากหลวงพ่อ..!!
“เมื่อไหร่ หนูจะได้กอด ได้หอมแก้มหลวงพ่อ เมื่อไหร่หลวงพ่อจะได้อุ้มหนู
หนูอยู่ใกล้ๆ แต่หลวงพ่อจับต้องหนูไม่ได้ หลวงพ่อติดคุกหรือยังไง”
เธอถามด้วยแววตาสงสัย คำถามในใจหนู ทำเอาหลวงพ่อสะดุ้ง
หนูเอ๋ย…หนูยังไม่เข้าใจ มันเป็นกฎที่สงฆ์ต้องเคารพกัน
หากแหกกฎ มันเป็นบาป และตกนรก หนูยังเด็กเกินไปจะเข้าใจ
เป็นหลวงพ่อซะอีก ที่อยากจะอุ้ม อยากจะกอด ตามสัญชาตญาณของ
ความเป็นพ่อ เป็นครอบครัว
แต่หลวงพ่อต้องหักห้ามใจไว้ หลวงพ่อเองก็ทำใจไม่ได้ ยิ่งเห็นท่าทีลูกสาวเป็นอย่างนี้
หลวงพ่อเองก็รู้สึกเจ็บปวดใจ ร้าวรานปวดใจไปทั้งตัวไม่แพ้กัน
หลวงพ่อมองฝ้าเพดานได้แต่คิดนิ่งในใจ ถอนใจไม่กล้าพูด
มองดูลูกสาวอาร์มี่ด้วยแววตาแห่งความเอ็นดู
“เฮ่อ…รู้งี้กูบวชแค่ 7 วันก็พอ ไม่เอาแล้ว สงสารลูกชิบหาย”
***** รอท่อนสองหน่อยนะอย่าเพิ่งเศร้า ******
พระธรรมเทศนา 22 กรกฏาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
