ทุกข์ไม๊ถ้าคำตอบไม่ได้ดังใจ

******* “ทุกข์ไม๊ถ้าคำตอบไม่ได้ดังใจ” *****

มีคนหนึ่งเขาลองภูมิและถามมาว่า รู้ไหม แม่เขาชื่ออะไร..??

>>.. อีกคนตอบว่า… แม่คุณชื่ออะไร คุณก็รู้แล้วนี่

<<.. อีกคนเลยถามว่า นั่นซิ ผมจึงได้ถามคุณ ว่าคุณรู้ชื่อแม่ผมไหม

>>.. อีกคนตอบว่า รู้ซิ รู้พอๆ กับคุณ ที่รู้ว่าแม่คุณชื่ออะไร งั้นชื่ออะไร…??

<<.. อีกคนเลยตอบว่า พ่อคุณจะตอบแทนผมได้ ว่าอะไรคือชื่อแม่คุณ

>>.. พ่อบอกเขาตอบไปแล้ว แต่ให้คุณเอ่ยชื่อให้

<<.. อ๋อ..ได้ๆๆ แล้วคุณรู้ไหม ว่าผมจะตอบว่ายังไงกับชื่อแม่ของคุณ

>>.. อีกคนตอบว่า… รู้ซิ..ผมถึงอยากถามให้คุณตอบ

<<.. ผมได้ตอบไปแล้วตอนที่คุณถาม ว่าแม่คุณชื่ออะไร

>>.. อีกคนตอบว่า.. ผมตอบว่าไง คุณช่วยขานชื่อดังๆ ให้ผมฟังหน่อยซิ

<<.. ผมก็ตอบดังๆ ไปแล้วนี่ ว่าแม่คุณนั่นชื่ออะไร

>>.. อีกคนตอบว่า.. คุณตอบผมไหม่ได้ไหม ว่าคุณตอบผมว่าชื่ออะไรผมอยากฟังจากปากคุณ

<<.. คุณฟังแล้วตอบผมหน่อยได้ไหม ว่าแม่คุณชื่ออะไร แล้วผมจะตอบใหม่ให้คุณฟัง

>>.. ผมตอบไปแล้ว ผมถึงได้ถาม ว่าแม่นั้นชื่อว่าอะไร.

<<.. คุณตอบว่าอะไร นั่นแหละชื่อแม่ของคุณ

>>.. งั้นคุณฟังว่าอย่างไร ก็ตอบชื่อแม่ผมมาหน่อย

<<.. ผมตอบบ่อยๆ นี่คุณยังไม่ได้ยินอีกหรือ ว่าแม่คุณชื่อว่าอะไร

>>.. ผมได้ยินซิ ผมจึงให้คุณช่วยบอกที่ตอบชื่อแม่ผมหน่อย

<<.. งั้นตอบหน่อย ว่าคุณได้ยินชื่อว่าอย่างไร

>>.. ผมจึงได้ถามคุณไง ว่าผมตอบชื่อแม่ว่าอย่างไร

<<.. ผมตอบชื่อแม่คุณอย่างไร คุณก็ได้ยินอย่างนั้นแหละ

>>.. เห่ยย..กูว่าไม่จบว่ะ ถ้าฟังไอ้สองตัวนี่ตอบ

พวกแกว่า ตกลงแม่ไอ้บ้านั้น มันชื่อว่าอะไร ตอบมาหน่อย..??

…..แค่คำถามเดียว หากจอมเจ้าเล่ห์คุยกัน มันก็จะขยายพันธุ์กันไปได้ไม่รู้จบ

งั้นเรา อย่ายึดอะไรมากมายกับสิ่งที่เราคิด ที่เราถามและที่เราตอบ

เพราะความคิด มันปลิ้นนอกออกในได้อย่างไม่รู้จบ

เป้าหมายไม่ใช่ประเด็นคำตอบ

เป้าหมายมันเฉือนกันด้วยคำถามที่ให้อีกฝ่ายหนึ่งตอบออกมาให้ได้

ผู้มีปัญญา ย่อมไม่มีคำตอบให้

คำตอบที่ให้ เป็นคำถามที่ท่านต้องไปค้นหามาตอบ มาตอบในสิ่งที่ค้นหาเอง

นี่..หัดฝึกสมองหมาปัญญาควายให้กลายเป็นอาวุธคู่กาย

ถามมา ตอบไปเป็นเรื่องของโลก

ถามมา ให้คำตอบที่เป็นคำถามให้คนถามตอบมาในสิ่งที่ถาม มันเป็นเรื่องของผู้เดินทางปัญญา

เรา ฝึกถามกันได้ไหม..??

ถามคนข้างๆ ดู ว่า กูนี่ชื่ออะไร

ก็จะได้คำตอบว่า… กูชื่ออะไร มึงไม่รู้จักหรือ

นี่เป็นคำตอบแบบปราชญ์ หรืออย่างกวนก็แยกยาก มันขึ้นกับอารมณ์และเหตุปัจจัย

หากตอบว่าชื่อ เหี้ยโจ ( นี่ภาษาจีนนะ )

แสดงว่า สมองหมาปัญญาควายงั้นหรือ เพราะตอบตรงเกินไปจนไม่มีคำถาม

จริงๆแล้ว ภาวะอารมณ์คนเรานั้น มันยืนได้อยู่ทั้งสองฟาก

เป็นที่ตัวเรานี่แหละ มันชอบที่จะยึดกะฟากใดฟากหนึ่ง โดยไม่ยอมรับผลของอีกฟาก ที่มันไม่ถูกใจเรา

หลายคนฝึกสมาธิ ยึดสงบ พอไม่สงบ ใจมันก็เดือดร้อน

บางคนไม่เคยสงบ ฟุ้งซ่านตลอด เลยท้อแท้ เพราะไม่ได้ดังใจ

นี่เพราะเจ้าของไม่เข้าใจ ว่าใจมันสงบลงแล้ว มันจึงเห็นความฟุ้งซ่านที่มันเกิดขึ้น

เป็นเพียงแต่กำลังเจ้าของต้านสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ ทั้งๆที่ใจก็เป็นสมาธิเกิดความสงบ มันจึงได้เห็นอาการธรรมชาติแห่งใจ

นี่…เพราะยึดว่าต้องอย่างนั้นอย่างนี้ให้ได้ดั่งใจ อะไรที่ให้ได้ดั่งใจ หากกำลังใจเจ้าของไม่พอ

แน่นอน….ท่านต้องเผชิญทุกข์กับสิ่งที่เป็น

โอไม๊..เย็นนี้..!!

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 31 พฤษภาคม 2559 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง