อยู่กันอย่างไม่เบียดเบียน

อยู่กันอย่างไม่เบียดเบียน

693
0
แบ่งปัน

****** อยู่กันอย่างไม่เบียดเบียน *****

สัตว์ที่อยู่ร่วมกับคนได้ ย่อมมีสุข

คนอยู่ร่วมกับสัตว์ได้ ก็ย่อมมีสุข

อยู่ร่วมกันไปเหอะ ดีกว่าไปเบียดเบียนกัน

คนที่มีใจกรุณา เมตตาต่อสัตว์ ย่อมเป็นใจที่ไม่อยาก
เบียดเบียนชีวิตสัตว์ ด้วยความคึกคะนอง

เด็กๆที่นี่ ได้รับการปลูกฝังให้รักสัตว์ เหมือนกับที่เขา
รักชีวิตของเขาเอง โตขึ้นก็ไม่เป็นผู้ทำลายสัตว์

สรรพสัตว์ทั้งหลาย ต่างมีชีวิตที่เกิดมาร่วมทุกข์ เกิด
แก่ เจ็บ ตาย

เราได้ธรรมทั้งหลาย เพราะได้ใกล้ชิดสัตว์

เราจะเห็นสัตว์ที่แสดงออก ไม่ต่างจากจิตดวงหนึ่งที่
แสดงผลออกมาตรงๆ

เป็นแต่ใจเจ้าของที่เป็นสัตว์มนุษย์นี่แหละ ที่ชอบไป
ยัดเยียดความเป็นสัตว์ให้แก่มัน

ใจข้าอยากได้เต่าไซส์เป็นเมตร แต่หาไม่ได้ และติดเงื่อนไขมากมายของมนุษย์ เรื่องตังค์ด้วย ที่จะแลกเปลี่ยนเขาไป

ที่สำคัญ…มันไม่ค่อยมีใครจะคิดมอบให้กับส่วนรวม แม้จะขอซื้อเขาก็ตาม

ในไทยนี่ มีหลายตัวทีเดียว แต่เขาเลี้ยงไว้เป็นส่วนตัว

สมัยก่อนที่ห้างพาต้า มีอยู่ตัวหนึ่งแต่ตายไปแล้ว ไฟมันไหม้ห้าง สมัยนั้นได้ไปดู โอ้โห มันตัวใหญ่ อายุเป็นร้อยปี เขาว่างั้น เราก็ตื่นเต้น

เริ่มชอบสัตว์ตั้งแต่นั้นมา เลิกกินเต่า สมัยก่อนนี่ กินแหลก รู้จักความสวยของนก ก็เลิกกินนก ทำไปทำมา เลิกๆๆ ไม่กินแล้วสัตว์ป่าสัตว์ใหญ่

นี่..การได้เห็นสัตว์ รู้จักสัตว์ มันก็จะเกิดใจไม่คิดจะเบียดเบียน ไม่คิดจะทำลาย

หลังจากเต่าที่ห้างพาต้าตาย

ลแต่นั้นมาเมืองไทยก็ไม่มีใครนำเอาเข้ามาอีกเลย

แต่ส่วนตัวไซส์ใหญ่ๆนี่มี เมืองไทยเรามันเมืองคนมีตังค์
พวกแอบซุ่มนี่มีเยอะ แต่ต้องเป็นคนรักสัตว์ด้วยนะ

มีตังค์แต่ไม่รักสัตว์ มันไม่กล้าจัดหามาหรอก
มันดูเป็นเรื่องไร้สาระ

มาเหอะ พาเด็กๆพาลูกพาหลานมาเที่ยว มาฟังธรรม มาช่วยกันขนหิน ขนทราย สร้างพระ

การปฏิบัติธรรมไม่จำเป็นต้องวาดลวดลายมากท่านักก็ได้

ธรรมจ๋าโลกสวย ต้องนั่น นู่น นี่
ตัวตนเป็นอัตตาสร้างขึ้นมาให้คนเขาชมทั้งนั้นแหละ

มาอยู่อย่างใจธรรมชาติ อย่างสัตว์มันดู

กินง่าย อยู่ง่าย นอนง่าย อย่ามากเรื่องอะไรมากมาย ดั่งที่ย้อมใจอยู่ทุกวัน

ชีวิตก็ดำเนินไปอย่างใจผาสุกแล้ว

เมื่อก่อนที่นี่ กระรอกซักตัวยังไม่มีเลย

ข้านำไก่ นำกวาง นำนกยูง มาเลี้ยงปล่อย

ผ่านไปแค่สองสามปี งูก็เข้ามากินเกลี้ยง งูมาก็แสดงว่า ป่าเริ่มมีชีวิต

ที่โดนกินก็โดนกินไป มันเป็นวิบากที่ทุกชีวิตต้องเผชิญ

เดี๋ยวนี้ กระรอกก็มากันเยอะแยะ ไก่ป่าก็มี นกก็มี สัตว์ต่างๆก็เริ่มมี มันก็อยู่ร่วมกันได้

ต้นไม้เราก็ปลูก สัตว์เราก็เลี้ยง ทำที่ให้อาหารมัน
มันก็มาแอบกินกัน

เดี๋ยวนี้ไม่ต้องแอบแล้ว ลงกันมาแย่งอาหารกันบนมือเลย

มันปลอดภัย มันคือบ้าน แม้เราก็เห็นว่านี่เป็นบ้าน

บ้านที่นี่ จึงอยู่กันอย่างสุขสำราญใจ ทั้งหมู่สัตว์
ต้นไม้ ผืนป่า และหมู่เรา…

นี่กะหาไดโนเสาร์มาเลี้ยงซักตัว เอาที่มันใหญ่ๆหน่อย

เผื่อมันจะได้เอาหางฟาดปากพวกขี้เพ่งโทษ

ไม่เคยเลี้ยงสัตว์อะไรแต่ชอบเพ่งโทษคนอื่นว่าไม่ดี

เจ้าพวกนี่…มันเป็นสัตว์ประเภทตระหนี่

มันจะเอาแต่ที่มันถูกใจ อะไรที่ไม่ถูกใจ มันเพ่งโทษ ด่าเปรอะ…!!

วันที่ 9 ตุลาคม 2558