วิบากการเกิดเป็นสัตว์

วิบากการเกิดเป็นสัตว์

747
0
แบ่งปัน

***** วิบากการเกิดเป็นสัตว์ *****

เรามาคุยถึงเรื่องสัตว์มั้งดีกว่า สัตว์ตัวต้วมเตี้ยมที่เรียกว่าเต่า

วันนี้เขาจะส่งเต่ามา… ไม่อยากตัดสินใจอะไรนาน สั่งเลยไม๊ซักสองสามตัวมาเลี้ยงให้เด็กๆได้ใกล้ชิดกัน

ข้าเองนี่อยู่ไม่นาน หากเอาเล็กๆมาเลี้ยง กว่ามันจะโตข้าคงตายก่อน หาใหญ่ๆมาเลยดีกว่า เมืองไทยใครมีเต่าใหญ่ๆมั้งก็ไม่รู้

การได้อยู่ใกล้ชิดสัตว์ โดยเฉพาะเด็กๆ แม้แต่ผู้ใหญ่เองก็เหอะ มันทำให้ใจเราได้ผ่อนคลาย

มันเกิดการเอื้อเฟื้อ แบ่งปัน เกิด เมตตา กรุณา อันเป็นธารน้ำใจน้อยๆ เป็นบ่อเกิดขึ้นในใจเจ้าของได้

สมัยหนึ่ง… พระพุทธเจ้า นี่เคยเกิดเป็นพญาเต่า ที่จริงก็เป็นเต่าธรรมดานี่แหละ แต่ถ้าเป็นพระพุทธเจ้า ต้องพญาเต่าเผือก อะไรอย่างนี้

องค์ คุลีมานนี่ ก็เคยเกิดเป็นเต่าใหญ่ ได้ช่วยพวกเรืออัปปางขึ้นฝั่ง ช่วยเสร็จ พวกที่รอดมันหิว มันก็เลยจับเต่าที่ช่วยมันไว้แดกซะเลย

นี่..เขาว่าแก้กันมา ว่าทำไม องค์คุลีมาน ถึงได้ฆ่าคนมากมายแต่ก็ได้เป็นพระอรหันต์

ข้าก็เคยเกิดเป็นเต่า… เกิดเป็นเต่านา ตอนเป็นเต่านี่ โดนไฟครอกตาย หนีอย่างทุรนทุรายก็ไม่พ้น ไฟมันล้อม

ตอนทำสมาธิ ตัวนี่ร้อนไปหมด ทั้งๆ ที่เป็นมโนระลึกถึง แต่เมื่ออยู่ในภวังค์มโนนี่ แทบดิ้นทีเดียว

พอออกจากสมาธิ ก็ไม่ย้อนเข้าไปอีกเลย รู้แต่เกิดเป็นเต่าแล้วโดนไฟคลอกตาย โดนย่างโดยคนก็หลายชาติ โดนต้มก็มี

ตอนเป็นเต่า หาความสุขตลอดชีวิตไม่ได้ ชีวิตมักจบลงด้วยไฟคลอก ไฟเผา

เคยย้อนลงไปหาเหตุ…

ก็พบว่า เคยใส่ร้ายว่ากล่าวบุพการี ใส่ร้ายโดยที่ไม่เป็นความจริง ด่าทอตำหนิติเตียนพระอริยะเจ้าด้วยเจตนา

สมัยนั้นเป็นพ่อค้า.. ให้ร้ายพระปัจเจก ว่าไม่รู้จักทำมาหากิน มาเที่ยวยืนขออาหารอยู่ได้ ขอกินแล้วก็ไปนอน งานการไม่ยอมทำ ไม่ยอมช่วยใคร

ชีวิตแสนจัญไร ไม่ออกไปทำมาหากินแลกอาหารด้วยแรงกายอย่างคนอื่นๆเขา

และที่หนักก็คือ สั่งคนทุบตีแม่ที่เลี้ยงดูตนเองมา หาเรื่องดุด่าเพื่อทำร้าย ด้วยความที่เกลียดแม่ผู้เลี้ยงดูมา ไม่เคยรักตนและเฆี่ยนตี ดุด่าแต่ตน โดนที่ตนเห็นว่า ตนเองนั้นไม่ผิด

ทีกับน้อง แม่ไม่เคยทุบตี แต่กับตนนี่ อะไรก็ผิด อะไรก็ตี อะไรก็ด่า

เมื่อมาทราบภายหลังว่า นี่ไม่ใช่แม่ที่ให้กำเนิดมา การแก้แค้นต่อบุพการี มันก็เลยเกิดการตอบโต้ ทำร้ายสารพัดเพื่อเป็นการแก้แค้น

ข้านี่ เป็นพ่อค้าเยอะหลายชาติ และสันดานชอบเอาเปรียบคนทุกชาติ

แม้ชาตินี้ สมัยทำงาน สันดานก็ยังเอาเปรียบ สันดานนี้ แก้ไม่หาย

เคยไปเกิดเป็นห่านหมื่นๆ ชาติ ก็เพราะเอาเปรียบคนนี่แหละ โดนเชือดคอทุกชาติ ตอนเป็นห่าน

การเอาเปรียบสังคมนี่ เป็นกรรมใหญ่ มันใหญ่กว่า การกระทำ ระหว่างคนต่อคน

การใส่ร้ายคนที่มีคุณนี่ ทำให้ข้าต้องไปเกิดเป็นเต่า แต่ไม่ใช่ว่า เพราะการใส่ร้ายชาตินั้น พอตายแล้วจะเกิดเป็นเต่านะ

มันเป็นสัตว์ก่อนหน้านั้น มาไม่รู้กี่แสน กี่ล้านชาติแล้ว แค่มัน ออกจากรูปสัตว์หนึ่ง ไปสู่อีกรูปสัตว์หนึ่งตามกระแสวิบากเท่านั้น

เมื่อมามีรูปเป็นสัตว์ วิบากมันก็มาให้ผลต่อรูป ตอนมาเกิดเป็นเต่า วิบากที่ใส่ร้าย ต่อบุพการี มันมาให้ผล

ปรากฏว่า… วิบากมันส่งผลมาเป็นเปลวไฟ โดนไฟเผาแม่งทุกชาติ

สงสัยที่ข้าตัวดำนี่ คงเพราะโดนไฟคลอกมาตลอดนี่เอง เอะจะเกี่ยวกันไม๊…!!

นี่.. การใส่ร้าย วิบากมันมาให้ผลก็คือ.. ไฟ

การใส่ร้ายนี่ มันก็เหมือนใส่ไฟจริงๆ เวลามันมาให้ผลนี่ นานแสนนาน กินผลกันจุกเลยเชียว

แต่เป็นสัตว์ มันก็ดีกว่าอยู่ในนรก ในนรกนี่ มันร้อนตลอด ไม่ได้พัก

แต่ความเป็นสัตว์นี่.. มันก็เป็นอบายภูมิเหมือนกัน เพียงแต่ มันไม่หนักเหมือนอยู่ในภูมิแห่งนรก

มันยังได้กินได้พักบ้าง แต่ก็ต้องเสวยกรรมไปตามวิบากเช่นกัน

ฉะนั้น อย่าเผลอใจไปทำชั่วนะน้องๆ เอ๋ย หล่นในอบายนี่ ปีนขึ้นยาก รักษาใจให้ดี ข้าก็คงเตือนๆ กันเพียงแค่นี้

ข้านี่ ซื้อเต่ามาก็เป็นแค่เพียงว่า….

ได้ร่วมกันซื้อโรคภัยไข้เจ็บ ให้มัน ทุเลา เบาบาง จางหายไป

สมัยหนึ่ง… มีหญิงคนหนึ่ง ซึ่งก็เคยเป็นแม่ข้าที่ทุบตีนั่นแหละ ได้อุ้มเต่านาอย่างข้า หนีออกมาจากกองเพลิงที่กำลังจะเผา

ผลก็คือ… หญิงคนนั้น อายุยืนยาว ไม่เจ็บป่วย และมีความมั่นคงในอาชีพ แต่เมื่อนางตาย เต่าใหญ่ที่นางช่วย ก็โดนคนขโมยจากบ่อที่อาศัยไปเผากินอีก

และนั้นเป็นชาติสุดท้ายแห่งความเป็นเต่า ออกจากเต่า ก็ไปเป็นลิงอีก นี่..เป็นคนนะยาก เป็นสัตว์น่ะง่าย

เมื่อได้เกิดมาเป็นคนแล้ว จงรักษาอัตภาพและจิคใจไว้ให้ดี อย่าให้ต้องหล่นลงไปเป็นสัตว์อีกเชียว..!!

คืนนี่พอละ

วันที่ 16 กันยายน 2557