การยึดติดนี่ เป็นธรรมชาติแห่งจิต ที่มันเป็นของมันอย่างนั้นเป็นธรรมดา
แต่เราสามารถฟอกและย้อมด้วยปัญญา เหลาให้มันคลายความหนาให้เรียวเล็กลงได้
ขณะที่ยังมีกำลังและมีชีวิตอยู่ เราควรมั่นโยนิโส และเจริญสติให้เกิดปัญญาเห็นธรรมชาติให้ตรงตามความเป็นจริง
ความผ่อนคลายที่มันเป็นตัณหาผุดขึ้นมาจากใจไม่รู้จบดวงนี้
มันจะ ทุเลา เบาบาง จางคลายความยึดมั่นหมายลงมา ด้วยภูมิปัญญาที่เห็นตรง
พุทธศาสนา ชี้ให้เห็นธรรมชาติแห่งจิต ที่มันแสดงออกในความเป็นอัตตา
แต่การค้นคว้าทางตำราโดยไม่ได้เอาตนเองเข้าไปทดสอบ
มันก็เหมือนอ่านแค่ฉลากยา แต่ไม่สะกิดรักษาโรคอะไรให้หายได้
พวกบ้าสรรพคุณที่เขียนมาทางฉลากยา
มันก็คือพวกบ้าที่หลงคิดว่า การยึดการอ่านฉลากยา
มันทำให้โรคบ้าที่จิตมันยึดครอง คงจางคลายหายไป เพราะมันเป็นเจ้าของผู้ที่ได้อ่านฉลากยาแล้ว
แม้อ่านฉลากยาของนายแพทย์หรือหมอชั้นเลิศเพียงใด โรคร้ายมันก็ไม่ทุเลา เบาบาง จางคลายลงไปได้
ตำราทางธรรมก็เช่นกัน อ่านไปเหอะ จำไปเหอะ อวดไปเหอะ ถ้าไม่กระทำขึ้นมาด้วยสติปัญญา ความทุกข์ทั้งหลาย มันก็โหมใจตั้งแต่เกิดจนตาย ไม่มีวันทุเลาอะไรลงได้เลย
พวกบ้าฉลากยา โปรดอย่าเสือกมาเป็นหมอรักษาโรคให้ใคร ใครๆมันก็อ่านฉลากยาเป็น ไม่ต้องมาเสือกนะหมอนะ
นี่..พวกอาการหลงจิต
พระธรรมเทศนาจากบทธรรม เรื่อง *** แม้เป็นวิญญาน ต่างก็โหยหาความรัก *** ณ วันที่ 6 กรกฎาคม 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
นี่ถ้าว่างหน่อย ข้าจะขยายออกมาให้เห็นชัดเจนกว่านี้
ธรรมที่มีกาลซ้อนกันอยู่ในความหมาย พวกเราย่อมเข้าใจยาก
ที่จริงมันแค่เป็นเปลือกบางๆ เท่านั้น
แต่เรามองไม่เห็นธรรมชาติเหล่านี้
ยิ่งหากอ่านมาก จำมากและเป็นคนยึดมาก
ยิ่งห่างไกลธรรม
ที่ห่างไกล เพราะมันเป็นจอมตัวตนแห่งการจดจำมาทั้งแท่ง
โดยไม่เข้าใจว่า
ไอ้ที่จำได้หมายมั่นน่ะ มันสมมุติ ไม่ใช่ตัวสัจธรรม
ข้านี่ไปมาหลายวัด ก่อนบวชก็ไปมาหลายวัด
ไปเห็นพระอาจารย์ต่างๆ ที่เขาว่าดี
ท่านเอ๋ย..หาดียาก
ไม่ใช่เพราะไม่ถูกใจข้า ในข้อวัตรต่างๆ
ข้าไม่ค่อยถือเรื่องข้อวัตร
ข้าไปอยู่ดูเรื่องปัญญา
หายากท่านเอ๋ย พระที่มีปัญญา
เท่าที่เห็น ส่วนใหญ่จำเขามา จำมาแล้วเอามาพูด
จำมานี่ ไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้ที่จำมา มันจำเขามาทั้งดุ้น ขยายธรรมอะไรไม่เป็น
ที่ขยายก็เป็นธรรมงูๆ ปลาๆ ตื้นๆ เด็กมันก็ขยายได้ ไม่ต้องขั้นอาจารย์พูด
แต่เพราะความที่เป็นพระดัง ลูกศิษย์ลูกหาเยอะ
เวลาทำอะไรก็ถูกไปซะหมด
ภายหลังมรณะภาพ ข้าตามดูสภาวะจิต
เห็นว่าพลังงานที่เคยครองร่าง ไปสู่หลุมมืดทั้งนั้น
ข้าอาจจะปรุงแต่งในจิตเองก็ได้ ในเรื่องตามดู แต่ก็นั่งฝันเห็นอย่างนั้น
เห็นมาตั้งแต่เป็นฆราวาส
แต่ก็มาเล่าให้ฟังว่า
แม้แต่พวกถากหัวห่มฝาด ที่ว่าเก่งที่ว่าดังๆ
สุดท้ายเขาก็เดินทางสู่หุบเหวที่มืด
เราพึงอย่าได้คิดทำชั่วหลอกลวงคนเลยเชียว ขอบอก..!!
ตัวสัจธรรมไม่ได้นอนเกาพุงรออยู่ในหนังสือ
คำแห่งตัวหนังสือ มันเป็นแค่ลูกศรชี้ทางไปหาสัจธรรม
เดินไปตามทางลูกศรชี้ซิ
ไม่ใช่นอนกอดแต่ลูกศรชี้ ว่าลูกศรนี่ มันเป็นตัวสัจธรรม
ไม่งั้น..สันดานใจมันจะเอาทางเดินที่เป็นลูกศรชี้ มันเอาไปเป็นของแหลมทิ่มแทงใจใครๆ ที่เขาไม่เห็นด้วยให้เป็นศัตรูเพิ่มขึ้นไปอีก
ข้าละกลุ้มกะไอ้พวกรักษาโรคด้วยฉลากยา แต่ไม่รู้จักยาที่จะนำมารักษา
พระธรรมเทศนาจากบทธรรม เรื่อง ****ตัวรู้ กับ กูรู้ มันคนละตัวกัน**** ณ วันที่ 10 มิถุนายน 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
ข้าจะกล่าวถึงเรื่องการทำบุญกันซักหน่อย
การทำบุญนี้ จะเป็นด้วยทางกาย วาจา ใจ ล้วนเป็นสิ่งประเสริฐ
ผู้ที่มีความศรัทธา สามารถทำบุญด้วยใจที่ยิ่งใหญ่ พระท่านว่าโลกนี้หายาก
การทำบุญซัก ยี่สิบบาทในยุคนี้ ยังพอทำใจกันได้
ทำบุญซักร้อย บางครั้งก็ต้องยั้งใจคิด เพราะมันหมายถึงค่าอาหารสองสามมื้อสำหรับบางท่านเลยทีเดียว
ทำบุญซักพัน โหนี่..ใช้กำลังใจสูง เป็นสามีทานที่ใช้กำลังใจไม่ใช่น้อย
ทำบุญหมื่นหนึ่ง นี่เป็นชนชั้นศรัทธาที่หายาก
ทำบุญเป็นแสน สุดยอดแห่งศรัทธาแต่หากขาดปัญญา ก็เริ่มงมงาย
ทำบุญเป็นล้าน มีหลายปัจจัยในการกระทำ แต่ศรัทธานั้นเกินบรรยาย
คุณ ฮะหนึ่ง เดินดิน นี่…ทำบุญมาหลายครั้งด้วยความศรัทธา ทั้งๆที่ไม่เคยพบเจอกัน
ทำด้วยความตั้งมั่น เชื่อมั่นศรัทธาในกุศลบุญที่ทำ
บุรุษเช่นนี้หายากในโลก เงินบุญลักษณะนี้ เป็นยาพิษที่ร้ายแรงต่อผู้นำเอาเงินทำบุญเช่นนี้มาเสพ มาใช้
ผู้ที่เสพ ที่ใช้ หากทุศีล หลอกลวงปลิ้นปล้น พิษร้ายแห่งเงินบุญอันเกิดจากศรัทธาเช่นนี้ เป็นพิษร้ายที่กระชากให้ลิ่วลงสู่ขุมนรก
เงินศรัทธาเช่นนี้ เป็นดอกไม้หอมหวลสำหรับผู้ใช้จ่ายที่ใจเป็นกุศล ไม่นำมาเป็นเจ้าของตนเองเท่านั้น
ภิกษุอันมากหลาย แสวงหาเลี้ยงชีพด้วยเงินทำบุญอย่างอ้วนพี
เงินบุญเหล่านี้ เกิดจากชาวบ้านที่มีศรัทธาต่อพระพุทธชินสีห์
เอาเงินบุญมาจัดวันเกิด มาซื้อโทรศัพท์ มาซื้อทีวี
เอาเงินบุญมาย่ำยีเพื่อสนองกิเลสเจ้าของ ที่เป็นเปรตแฝงร่างในนักบุญ
ขอให้ท่านทั้งหลายได้ทำบุญกับนักบุญที่ไม่มีเปรตแฝง
นักบุญที่เป็นเปรตแฝง เงินทำบุญที่สูงค่า ก็มีค่าแค่เอาข้าวให้หมามันแดก 1 จาน
ข้าวหนึ่งจานเป็นบุญที่สูงค่า หากให้กับหมาที่มันหิวโหย
แต่กับเปรตที่มันหิวโหยในคราบนักบุญ ถมด้วยข้าวอย่างดีกีจาน กระเพาะมันก็ไม่ยอมเต็ม มันจะเอาๆๆๆๆๆ ด้วยอาการหลอกหลอนแห่งเปรตที่หิวโหย
แต่หากถือซะว่า เลี้ยงหมาที่เป็นเปรตในคราบนักบุญ มันก็ได้บุญ ถ้าทำใจได้ตอนรู้หมาย แห่งความเป็นจริง
ขอสาธุโมทนาบุญที่ได้ร่วมกุศลต่อแผ่นดินด้วยความศรัทธายิ่ง ขอสาธุโมทนา..!!
