ความงดงามแห่งธรรม อยู่ที่เข้าใจธรรมชาติ จริตแต่ละคนมันสร้างสมมาไม่เหมือนกัน
ข้าออกจากที่อยู่อาศัย จะไม่กล้าใส่รองเท้า มันอายชาวบ้าน
ที่ตอนเดินบิณฑบาตร ขอข้าวชาวบ้านก็ไม่ได้ใส่
ตอนนั่งสมาธิเกิดปิติจิต เห็นภาพพระในสมัยโบราณ ก็ไม่ใส่รองเท้า
พระพุทธองค์ก็ไม่ใส่รองเท้า ผ้าผืนเดียว เก่าคร่ำ หุ่มกายอยู่แค่นั้น
กินวันละมื้อ นอนวันละชั่วโมงเดียว
บางท่านก็ไม่นอนเลย มันพักในสมาธิอยู่แล้ว
อยู่ยังอัตภาพแค่พอมีชีวิต พอดีๆ ไม่ให้กิเลสมันกำเริบ
แต่ความพอดีของพระเราเดียวนี้ มันเป็นพอดีเข้าข้างกิเลส และหนักไปในการเกินพอดี
แต่ทั้งหลายนี่ อาศัยเหตุปัจจัยและใจเจ้าของ ในการเล็งผลอีก
สมัยไปอินเดีย ข้าก็ครองจีวรคร่ำห่อหุ้มกายไป
มีบาตรใส่ย่ามไป รองเท้าไม่ใส่ ไปหน้าหนาว
ท่านเจ้าคุณที่วัดทางราชคฤห์ ถามว่า ไม่หนาวหรือ
ข้าตอบว่า หนาวครับ แต่อายพระผู้มีพระภาคเจ้า ที่พระองค์ท่าน คงหนาวกว่านี้
ท่านเจ้าคุณกอดด้วยความยินดี ท่านบอกว่า ท่านเองคงเข้าใจอะไรผิด ใจมันจึงยังไหลไปกับกระแสแห่งกิเลส
ท่านจึงถอดหมวก ถอดถุงเท้า ถอดถุงมือ เดินเปลือยเท้าเดินลงมาด้วยกัน จากเขา
คิชกูฏ
นักบวชพราหมณ์ และนักบวชพุทธ ที่ลุมพินี ประเทศเนปาล ต่างก้มลงนมัสเต เมื่อข้าไปยืนและเดินผ่าน พวกเขา ที่นั่งสวดมนต์รอบๆ ต้นโพธิ์ ในสถานที่ประสูติ
ที่เขาก้มลงนมัสเต เป็นเพราะว่า พวกเขาบวชเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ เขาผงะและก้มลง เพราะเขารู้สึกละอาย ที่ไม่ใช่ผู้บวชจริง
เขากลัวพระผู้เป็นเจ้า เขาเข้าใจว่า ข้านี่คงเป็นบุตรพระผู้เป็นเจ้า ส่งลงมาสอดส่งพวกเขา
เพราะข้าเดินเข้าไปแล้วจ้องหน้าพวกเขานิ่ง เขาจึงรู้สึกหวาดหวั่นละอาย
ที่ข้าจ้องก็แค่จะทดสอบกำลังจิตของพวกฤษีพวกนี้
ว่าบวชปฏิบัติแล้วทางอินเดียเนปาลนี้ มีตะบะแค่ไหน
ดีที่เขาไม่ลุกขึ้นมาเตะก้านคอ ปรากฏว่า พวกเขายำเกรง ในจีวรแห่งธุดงค์
ในอินเดีย ส่วนใหญบวชหากิน นี่พวกพราหมณ์บอก
เขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับเหล่านักบวชของพุทธ ที่เป็นสงฆ์ซักเท่าไหร่
นักบวช จีน ญี่ปุ่ญ ไทย มักทำตัวอย่างหรูหรา
ทั้งๆ ที่พวกเขาเป็นประเทศเจ้าของศาสนา
เขาดูว่า นักบวชที่บวชๆ กันมา ไม่ได้ทำตามจอมศาสดาอย่างบรรพบุรุษของเขาเลย
มันสวนทางกันกับคำชี้แนะที่พวกเขาได้ร่ำเรียนมา
องค์ศาสดาชี้ให้สละ แต่เหล่าสาวก สะสม
วัดชาวพุทธมีแต่กิจกรรมทำบุญหาเงิน
บวชมาต้องการแต่เงินๆๆๆๆๆ ไม่มีฟรีเพื่อใครทั้งนั้น
แต่มักอยากได้ของชาวบ้านแบบฟรีๆ
นี่..ชาวฮินดูบางคนเขาเปิดมุมมองของพวกเขาให้ข้าฟัง
เขากล่าวมาคำหนึ่งว่า พวกถากหัวห่มฝาด ส่วนใหญ่เป็นโจรปล้นศรัทธาของชาวบ้าน ที่มีต่อพระพุทธองค์เจ้า บรรพบุรุษที่ยิ่งใหญ่ของเขา
เขาชอบวิถีพุทธ แต่ไม่นับถือพวกที่เป็นนักบวชพุทธ
พวกนักบวช อยู่ดีกินดีเกินกว่าวรรณพราหมณ์ อย่างพวกเขาอีก
ทั้งๆ ที่นักบวชโล้นเหล่านี้ มีฐานะอยู่ต่ำกว่า จัณฑาล
แต่อวดอ้างและยิ่งใหญ่ ว่าเป็นผู้มีธรรม
พระธรรมเทศนาจากบทธรรม เรื่อง **** ชาวพราหมณ์อินเดียมองพระไทย ในมุมที่พระไทยคาดไม่ถึง **** ณ วันที่ 23 มิถุนายน 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
