ขอสาธุคุณยามเช้า ขอให้ร่ำรวยและเจริญยิ่งยืนยาว
ทุกๆ เช้า ลองถามใจเราดู ว่าเรานี้ ลุกขึ้นมาให้อาหารใจ หรือเราจะลุกขึ้นมาให้อาการกายก่อนกัน
มีซักกี่คน ลุกมานั่งสงบนิ่งๆ เพื่อเพิ่มพูนโยนิโส เป็นอาหารให้แก่ใจดวงนี้ ให้มันอิ่มไปด้วยความเอิบอาบแห่งกุศลที่ดำเนินมาทางปัญญา
การตื่นขึ้นมาหายใจยาวๆ ระลึกถึงความดี ระลึกถึงการเสียสละต่อผู้อื่น ระลึกถึงบุญกุศลที่เกิดมาได้กระทำต่อส่วนรวม ระลึกถึงคุณ พ่อ แม่ แผ่นดินที่เราเกิดมาอยู่กิน
แล้วแผ่พลังแห่งกุศลนี้สยายออกไป แผ่ออกไปทั่วทุกทิศทาง แผ่ความดีอันเป็นกุศลมหาศาลของใจเรา ให้โลกใบนี้เขาได้กลิ่นอาย
นี่…. เป็นอาหารคำแรกที่ตื่นเช้ามา เราป้อนกำลังวังชา ให้แก่จิตใจเรา
เราเคยให้อาหารเขาบ้างไหม…!!!
ให้เขาได้ชิมความสงบนิ่งๆ ไร้กลไกทางมายา ฟุ้งซ่านเสน่หาอันเกิดจากหลากหลายแห่งกามอารมณ์ ด้วยสติที่เพ่งอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เป็นอารมณ์
อาหารคำที่สองนี้ จะทำให้เขาแข็งแรง มีกำลัง มีพลัง มีมัดกล้ามอันใหญ่ เป็นแหล่งที่ตั้งแห่งปัญญาญาน เราพอจะเจียดอาหารให้เขาได้ไหม..!!
คำที่สาม ป้อนคำถาม ป้อนให้เขาได้ช่วยคิด ว่าชีวิตที่เกิดมานี้ กูเกิดมาทำเหี้ยอะไร
หรือเกิดมา เพื่อมีความสุขกับการนอน มีความสุขกับการกิน มีความสุขกับการดิงดอง และระแวดระวังภัยที่จะเกิดกับกายและใจดวงนี้หรือ
ลองถามใจดู ว่าเกิดมาเป็นตัวเป็นตนรวมเป็นคนขึ้นมาได้ มันมีศักยภาพความดีได้แค่นี้หรือ
ในเมื่อเหล่าสัตว์ มันก็มีใจของมันเช่นนี้เหมือนกัน แล้วมันจะเกิดมาแตกต่างอะไรกับสัตว์
ที่รู้จักแค่ กิน นอน ปี๊ และหวาดระแวง นี่..อาหารคำที่สาม เคยให้เขาชิมกันบ้างหรือเปล่า
มันยังมี คำที่ สี่ ที่ห้า ที่หก ไปเรื่อยๆ ให้เขากิน ให้เขาแข็งแรง ให้เขาหล่อเหลา อย่างที่เราแสวงหาให้กาย
เราตื่นมายามเช้า เจียดเวลา ทำอาหารให้แก่เขา วันละสิบนาทีก็แสนดีชิบหายวายป่วงแล้ว
นี่ตื่นมา ยังไม่ทันลุก แดกเฟสก่อน แดกไลน์ก่อน แดกแบบไม่ต้องไปแปรงฟัน แดกเสร็จ พาลุกขึ้นจูงไปแดกความสวย แดกความงาม แดกความสะอาด ให้แก่กาย
เอาไปขัด เอาไปล้าง เอาไปถู เลือกหาเลือกใช้สิ่งดีๆ ให้กับมัน
รูปดีๆ รสดีๆ กลิ่นดีๆ เสียงดีๆ สัมผัสดีๆ ให้แก่มัน
แต่งเติมลูบไล้ ดูแล้วดูอีกด้วยความชื่นชม นี่..เรามันเต็มใจและหลงไหลในเพื่อนคนนี้ มากกว่าที่ จิตดวงนี้ ที่เป็นเพื่อนกับเราเช่นกัน
ลองหันมาดูแล หันมาคบหาเพื่อนที่แสนดี เพื่อนที่ไม่อัปรีย์ เพื่อนที่ไม่เอาเปรียบ ชอบให้เราเลี้ยงหาแล้วทอดทิ้งเราไป อย่างไม่แยแส
เราหันมาเหลียวแล เพื่อนที่แสนดี เพื่อนที่คอยเคียงข้างผู้นี้กันบ้างไหม
หากยัง เราก็หมั่นคบหาดูแล หมั่นให้อาหาร หมั่นให้การศึกษาอบรม ให้เพื่อนเรานี้พอมีกำลัง
วันหนึ่ง เจ้าเพื่อนกายมันก็ย่อมทรยศหักหลักเรา
เราก็ยังมีเพื่อนแท้ที่คอยเคียงข้างไม่ทรยศและหักหลังเรา
เรา ควรให้ความสำคัญกับเพื่อนดวงจิตเรา
ให้เหมือนเพื่อนกายที่เราแสนจะหลงไหล แต่เราจะโดนทรยศและหักหลัง
เพื่อนเราอันเป็นดวงจิตนี้ เป็นเพื่อนแห่งดวงใจเรา
เราควรเฝ้าทนุถนอมเขา อย่าให้เขาต้องมาอยู่ร่วมกับเราอย่าง อย่างเป็นผู้ยากไร้ อดอยากเปรียบเหมือนกาฝากหรือขอทานที่ไร้ค่าอีกเลย
พระธรรมเทศนา จากบทธรรม เรื่อง “เพื่อนแท้ ที่มักจะโดนทิ้ง” ณ วันที่ 4 มีนาคม 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
