เอาแต่ข้าว ไม่เอารำเอาฟางเอาแกลบ

ขอสาธุคุณโมทนาบุญให้มีแต่ความเจริญๆ ร่ำรวยกันทุกๆ คน

สองวันมานี้ น้องๆ ทั้งผู้หญิงชาย เด็กเล็กคนแก่ยันชรา มาใช้แรงงานปั่นเหงื่อออกจากรูกัน

อาทิตย์หน้า เราคง ได้เทฐานเสาเอกกัน เพื่อวางลูกนิมิต

หากใครจะมาร่วมขนหินทรายเพื่อเทฐานเสาเอก ก็เชิญ กันมาได้

การที่เราได้ร่วมกันร่วมแรงร่วมใจกันทำคุณเพื่อแผ่นดิน มันเป็นการชดใช้ที่ยิ่งใหญ่สำหรับใจดวงนี้เลยทีเดียว

เราจะเอาอะไรมาชดใช้หนี้แผ่นดินที่เราได้เกิดมา และได้ล่วงเกินด้วยกาย วาจา ใจ

ตลอดจนรู้เท่าถึงกาล รู้เท่าไม่ถีงกาล เจตนาและไม่เจตนา

แผ่นดินนี้ก็คือ สรรพสิ่ง ทั้งสิ่งของบุคคล วัตถุ สัตว์ อะไรทุกๆ อย่างที่ได้เกิดกำเนิดมา แล้วเราได้ผัสสะ

เราควรชดใช้ในสิ่งที่เคยล่วงเกิน เราได้มีโอกาสชดใช้กันบ้าง

ในยามที่เรามีโอกาสได้เกิดมาชดใช้

ดูมันเป็นเรื่องงี่เง่า ไม่เกิดประโยชน์กับเรา ที่จะกระทำลงไป

แต่รู้ไหม มันเกิดประโยชน์กับใจดวงนี้ เมื่อยามต้องลาจากไปจากโลกอันแสน เส็งเคร็ง เพราะเราได้ชดใช้มันไปแล้ว เราไม่ต้องแบกไม่ต้องหามกันอีกต่อไป

หัดชดใช้กันไปบ้าง เพื่อความเบาบางแห่งวิบากที่ชอบสะสมกัน

วิบากอันหนักแสนหนัก โดนเจือจางด้วยการชดใช้ซะบ้าง

อย่างน้อยมันก็พอรับพอต้านทาน ที่จะอยู่ในโลกนี้และโลกต่อไป อย่างผู้ไม่รกโลก

เราเป็นชาวพุทธ การกระทำในสิ่งที่เรามีความศรัทธาเชื่อมั่น กำลังใจย่อมได้บุญ

การกระทำบางอย่าง มันอาจดูงี่เง่าสำหรับคนบางประเภท นี่มันเรื่องของเขา

เรามีศรัทธาเช่นไร เราก็อาศัยศรัทธานั้นเป็นที่ตั้งของใจ

คนมันมีที่ตั้งแห่งใจ ว่าการเกิดมาได้ทำคุณแก่แผ่นดินไว้แล้ว

ตายไปมันก็เป็นหัวใจที่แสนภาคภูมิใจที่ได้เกิดกำเนิดมาโดยไม่เสียชาติเกิด

กับอีกประเภทหนึ่ง เกิดมาไม่ค่อยทำเหี้ยอะไรให้แก่แผ่นดินบ้างเลย

โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ จะทำห่าเหวอะไรก็ไม่ได้ซักอย่าง

ดีอย่างเดียวที่มันเก่งและชอบนัก คือการเพ่งโทษคนอื่นที่มันไม่ถูกใจ

คนไม่ถูกใจ มันจะไม่ช่วยทำเหี้ยอะไร

มันมักเอาแต่ใจ เพ่งโทษคน นั่นไม่ใช่นี่ไม่ดี ทำอะไรไปทำไมกัน

แต่ตัวมัน ไม่เคยเพ่งโทษใจของมัน ที่ใจมันชอบเพ่งโทษผู้อื่นบ้างเลย

นี่..ใจมันเลวจริงๆ ไอ้พวกเพ่งโทษ

พวกเพ่งโทษแต่ยอมรับฟังนี่ ยังพอคุยกัน

ชอบเพ่งอย่างเดียวแต่ไม่รับฟังใคร นี่..ใจมันระยำอย่าเข้าใกล้เชียว

ธรรมะนี่ มันหลากหลาย เราก็เสพได้ทุกๆ ทาง ถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง ไม่เป็นไร มันเป็นธรรมชาติของใจที่มันเป็นของมันอย่างนั้น

ข้านี่..มีเรื่องราวประสพการณ์อันหลากหลายทางจิต

เราคุยกันฟ้งกันอย่างเพื่อนคุยกัน มันก็หนุกหนานกันได้ทุกเรื่อง

ใช่ว่า คบกันแล้วมันต้องมีแต่ธรรมจ๋า อย่างอื่นไม่เอา

วันๆ เสพแต่ธรรมแห่งความดี เรื่องเหี้ยๆ ไม่เอาไม่ฟัง อย่างนี้มันก็โต่งหลาย

คนมีปัญญาเขาฟ้งธรรมกันเอาแนวทางเอาช่องทางเพื่อประโยชน์แห่งใจตน

ข้าวมีเปลือกรักษา ข้าวย่อมอยู่ได้นาน

คนเราจะเอาแต่เนื้อไม่เอาเปลือก ชีวิตเกิดมาเลี่ยนตายห่า

ข้านี่ เอามันมาหมด มันมีประโยชน์หมด

ไม่ใช่แค่ข้าวและเปลือก จะเป็นรำเป็นแกลบ เป็นฟาง

มันก็มีประโยชน์ต่อบางอย่างอีกสิ่งหนึ่ง ที่เราอาจไม่สนใจ

แต่สิ่งที่เราเอาไว้ และไม่ค่อยได้สนใจ มันกลับมีประโยชน์อย่างมากหลายต่อใจ ที่มันต้องการ แค่เศษฟาง รำและแกลบ

พวกชอบกินข้าว ก็กินแต่ข้าวไปซิ

พวกกินรำ กินแกลบ กินฟาง โลกเขาก็มี

หากใจเรายอมรับได้อย่างนี้

จะเป็น เนื้อเยื่อ จะเป็นเปลือก เป็นรำ เป็นฟาง เป็นแกลบ ต่างก็มีประโยชน์ต่อโลก ที่เสมอๆ กัน เพียงแต่มันขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยอะไรเท่านั้น

เราจึงไม่ควรเลือกและตัดสินใจว่านี่ดี นี่ไม่ดี

ใจเช่นนี้ เป็นใจบ้าธรรม และยึดธรรม เรียกว่า พวกมีธรรมอันใจที่มีอุปาทานธรรมแดก

พระธรรมเทศนาจากบทธรรม เรื่อง ” ใจที่มันยังแบก ย่อมหนักไปตลอดกาล ” ณ วันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2558 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง