แม่

แม่

713
0
แบ่งปัน

แม่ ขึ้นชื่อว่าแม่นี่ รักลูก และรักลูกทุกคน แต่จริตแม่ มันแค่ไม่ถูกใจลูก นี่ก็มี

แม่บางคนทิ้งลูกน้อยแรกเกิดไว้ในถังขยะ ผู้คนที่เห็นต่างก็ก่นด่า ว่าเป็นอีแม่ที่เลว

แต่…. คนเป็นแม่ที่ทิ้งลูกน้อย มันมีเหตุทั้งนั้นแหละ และใจผู้เป็นแม่ มันก็พ่ายต่อเหตุนั้นซะด้วย

ผลจึงดูว่า เป็นอีแม่ใจร้าย ทิ้งลูกไว้ในถังขยะ คนทั้งหลายก็เลยก่นด่า

แต่วันนี้เรามาคุยกันถึง คุณแม่ที่แสนดีกัน แม่ที่แสนร้าย เราไม่คุยถึง ความรักลูกนี่ มันเป็นอาการหลงอย่างหนึ่ง

แม่บางคน เพื่อลูก ตนทำทุกอย่าง ทำจนลูก ทำอะไรไม่เป็น ทำจนลูกกลายเป็นคนอ่อนแอ นี่..เพราะความรักที่มันหลง

ความรักทั้งหลายที่ทุ่มเทลงไป ให้แก่ลูก จนลูกไม่รู้จักว่าอะไรคือ “..ทุกข์..” นี่..เป็นแม่ที่ทำร้ายลูก ด้วยความรักที่มีต่อลูก โดยไม่เจตนา

สมัยเด็กๆ ข้านี่ขโมยเงินแม่เพราะอยากได้ปืนแก๊บ แม่บอกว่าอันตรายอย่าเอาเลย แม่ไม่ซื้อให้ ข้าเลยโกรธแม่ คิดว่าแม่นี่ คงไม่รักเราแล้ว

กลางคืนข้าแอบหยิบตังค์ในถังที่เก็บตังค์ ข้าไม่รู้หรอก ว่าแบ้งค์อะไร ตอนเช้า ตอนไปโรงเรียน ข้าก็ไปซื้อปืนแก๊บที่ร้าน เจ๊หงส์ พึ่งนึกชื่อ เจ๊หงส์ออก

พอซื้อเสร็จ ข้าก็เดินออกจากร้าน เจ๊หงส์แกบอกว่า… มาเอาตังค์ทอนด้วยเจ้าหนู เจ๊แกทอนตังค์ให้ปึกหนาเลย

ข้านี่ตกใจ.. ปืนแก๊บนั้น กระบอกละสามบาท เจ๊หงษ์แกทอนมาเป็นแบงค์ห้าบาทและเหรียญ ตั้ง 97 บาท

ตังค์เป็นปึกๆ ข้านี่ตกใจ ข้าไม่รู้ว่าที่ขโมยมานั้นเป็นแบ้งค์ร้อย ตอนนั้นข้าได้ตังค์กินหนมวันละบาทห้าสิบตังค์

หนมถ้วยละห้าสิบตังค์ รู้ว่าตนขโมยตังค์มาเยอะก็เลยตกใจ รู้สึกใจหาย

พอโรงเรียนเลิก ก็กลับมาหาแม่ เห็นแม่กำลังขายของ แม่คงไม่รู้ว่าตังค์หายไปตั้งร้อย

แม่วุ่นกับการขายของ จนเหงื่อย้อยลงมาเต็มหน้า แม่ขายของได้ ทีละบาท กว่าจะได้ร้อย นี่..คงต้องใช้เวลานาน

ข้านี่ มองตังค์ในมือที่ล้วงออกมาจากกระเป๋า มันช่างใจหายที่ไปทำลาย ความเหนื่อยกายเหนื่อยยากของแม่ ดูซิ..แม้วุ่นอยูกับการขายของ เพื่อเก็บตังค์ให้ลูกคนนี้ขโมย

วันนั้นข้าเห็นชัดถึงความเสียสละของแม่ที่มีต่อลูก… แต่ลูกไม่เห็นความยากลำบากของแม่ ที่มีต่อลูก

ข้ารู้สึกถึงความละอาย และแอบมองด้วยใจสั่นๆ อยากจะเอาตังค์ไปคืนก็กลัวแม่ตี ตังค์แม่หาย ถ้าแม่รู้ แม่คงจะเครียด

แม่หันมาเห็น แม่ยิ้มอย่างพิมพ์ใจ ที่เห็นลูกแอบยืนหลบซ่อนตัวอยู่ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ แม่เอาหนมที่ซื้อแอบไว้ บอกว่า นี่..ที่ลูกชอบ

แค่เห็นหนมข้าก็รู้สึกผิดที่แอบขโมยตังค์แม่ตั้งเยอะ วันนั้นจำได้ว่าแม่โอบกอด แล้วยิ้มให้อย่างมีเลศนัย แม่ร้องเสียง เท่นแท้นนน..

หยิบเอาปืนแก็บที่ข้าอยากได้ออกมาโชว์ เอามือขยี้หัวข้าด้วยความเอ็นดู ข้ายิ้มแต่น้ำตาไหลพรากๆ เอามือเช็ดขี้มูก ร้องไห้ฮือๆๆ ทั้งๆ ที่ยิ้ม

ข้าสงสารแม่.. !!!

นั่นแน่ะ..!! ดีใจจนร้องให้เลยซิท่า… แม่กระเซ้าแล้วโอบกอดข้า รู้ไหม..!! นี่กว่าจะไปหาซื้อมา นู่น ต้องเดินไปร้านเจ๊หงส์ที่โรงเรียน บ้านทุ่งเจดีย์นู่น แม่ว่างั้น

ข้านี้ อยากกอดแม่ อยากบอกว่า ผมผิดไปแล้ว ที่แอบไปขโมยตังค์แม่ เพื่อไปซื้อปืนแก๊บ เมื่อเห็นรอยยิ้มที่แสนใจดีของแม่ และปืนแก็บที่ตัวเองอยากได้

หากแลกเปลี่ยนได้ ขอเปลี่ยนเป็นการกอดแม่ กอดให้หายเข้าไปในทรวงอกของเด็กตัวน้อยๆ ข้าไม่อยากได้ปืนแก๊บอะไรนั้นอีกแล้ว

อยากกอดแม่ไว้ในอ้อมกอดของแขนน้อยๆ แล้วอยากซบที่ตรงอกแม่ อยากกล่าวขอโทษๆๆๆๆๆ ซ้ำๆ ด้วยแก้มที่แนบเนื้อแม่

แม่เอามือขยี้หัวข้าอีกครั้ง บอกว่า แม่ต้องขายของ ดูซิ เจ้าเด็กน้อย ลูกใครหว่า มันดีใจจนร้องไห้ พูดไม่ออกเลยซิท่า เหอๆๆๆ ขี้แยจริงจริ๊งไหนบอกว่าเป็นลูกผู้ชาย

ข้าปาดน้ำตา จากแม่มา ไม่กล้าบอกความจริง เมื่อเดินจากแม่ไป ข้าก็ไปยืนแอบมองแม่ใหม่ ที่มุมเสาเอาฟันกัดนิ้วน้ำตาคลอ

แม่ครับผมขอโทษ ขอโทษที่ขโมยตังค์แม่ ขอคืนเวลากลับไปที่เดิมอีกครั้งได้ไหม เงินร้อยนั้น มันช่างมากมายจริงๆ ที่แอบขโมยมา

ขอกลับเอาเงินนั้น ไปคืนที่เก่าได้ไหม ขอคืนที่เก่าเหมือนเดิมได้ไหม ผมอยากโดนตีให้หนำใจแม่ แต่ใจมันไม่กล้าให้แม่ตี

ไม่อยากให้แม่ผิดหวัง ไม่อยากให้แม่เสียใจที่ลูกนี้เป็นลูกขี้ขโมย ถ้าแม่รู้ว่าตังค์หายและลูกขโมยตังค์ แม่คงเสียใจและร่ำไห้

รุ่งเช้า แม่เปิดกระป๋องตังค์ แม่แปลกใจ ที่ในกระป๋องตังค์ มีเงินพับอย่างดี พร้อมปืนแก๊บหนึ่งกระบอก

แม่ไม่ว่าอะไร เพียงแต่สงสัยว่า ปืนนี้มันมาอยู่ในกระป๋องได้อย่างไร ก็ให้ลูกชายไปแล้วนี่น่า

แม่ไม่รู้หรอกว่า มันเป็นปืนคนละกระบอกกับที่แม่ซื้อให้

ข้ามีน้องชายอีกคน แต่ยังเล็กอยู่เล่นปืนไม่ได้ แม่จึงเอาปืนนั้นเก็บมาไว้ให้ข้าอีก

ตั้งแต่นั้นมา ข้านี่ ไม่เคยขโมยตังค์แม่อีกเลย มันเกิดความละอายใจ ที่ไปทำลาย ความตั่งใจที่แม่อุตส่าห์ เหนื่อยยาก ทำมาหากิน

เสร็จจากงาน ก็ต้องมาดูแลลูกๆ งานบ้านเอย งานนอกเอย งานทุกอย่างแม่ทำหมด ข้านี่ ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ที่ไม่เป็นเพราะแม่ทำให้หมด

เมื่อโตขึ้น บางอย่างแม้ทำได้ แต่ก็ทำไม่ได้ดี งานบ้านนี่ ข้าทำไม่ค่อยเป็นเลย ไม่ใช่ว่าแม่จะไม่สอนไม่หัดให้ แต่เพราะเห็นว่ามีแม่คอยทำให้ จึงทำๆ ไปอย่างขี้เกียจ

แม่แกรำคาญ ท่านก็เลยเอามาทำๆ ไปซะเอง เดี๋ยวนี้ แม่ไม่มีแล้ว แม่ตายไปแล้ว ใครมีแม่ ก็ควรรีบๆ ตอบแทน เท่าที่กำลังพอจะมีเถิด

บางครั้งแม่เราอาจไม่ได้ดั่งใจ หากไม่เป็นการฝืนวิสัยกันเกินไป เราก็ยอมๆ กันไปเหอะ

แม่ยิ่งแก่ ก็เหมือนเด็ก อาจเอาใจยากกันซักหน่อย สำหรับแม่บางคน อะไรยอมได้ ก็ยอมๆ กันไป

บางเรื่องท่านอาจจะไม่ฟังเหตุฟังผล เราก็ถอยออกมาอย่าไปต่อปากต่อคำ เมื่ออารมณ์ดี เราค่อยๆ อธิบายเหตุและผลที่จำเป็นต้องขัดใจ

วันหนึ่ง แม่เราก็ต้องจากเราไป อย่าเลย..!! อย่าไปมัวเสียใจ ในขณะที่ท่านทอดเอนกายนอนราบไปกับพื้นดินแล้ว

เสียใจที่ไม่ได้ทำอะไรตอบแทน ในช่วงที่ท่านยังหัวเราะได้ คิดสำนึกอยากตอบแทน ในขณะนอนราบไปแล้ว มันไม่มีประโยชน์

สู้เรามองท่านนอนราบ เอนกายไปแล้วอย่างภูมิใจ ที่ได้ชดใช้และดูแล สมภูมิกำลังแห่งเรา ในขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่

คนเราเกิดมาแล้ว ได้ทำหน้าที่สมภูมิเท่าที่ปัญญาจะพึงมี การเกิดมา มันก็พอมีกำลังแห่งคุณค่าความดี ที่ได้เกิดมาเป็นลูกแม่

วันนี้หรือวันไหน เอาพวงมาลัยเข้าไปกราบที่หัวแม่ตีนแม่ กราบและกล่าวขอขมากรรมต่อแม่ ที่ได้ล่วงเกินด้วย กาย วาจา ใจ

ทั้งที่เจตนาและไม่เจตนา ทั้งที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ขอขมาท่านเอาไว้ โอบกอดและลูบหลัง ก่อนที่ท่านจะสลายไป

กายเอนราบไปกับผืนดินแล้วท่านไม่รู้ไม่ชี้หรอก ขอขมา มันไม่รู้สาอะไรกับใจแม่คนไหนได้อีก

กลับไปขอขมากรรม และจงภูมิใจ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกของแม่ ทำวันนี้ที่ดีกว่า ดีกว่าคิดทำวันหน้าแต่ช้าไปแล้ว

คืนนี้ ขอให้มีความสุขกันทุกๆ คน หวัดดี ขอสาธุคุณกับลูกที่มีแม่กันทุกคน

***************************************

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 9 ธันวาคม 2557
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง