ไม่เอาอะไร ก็ทำอะไรให้ใครๆเขาได้..

ข้าเองอยู่ป่า ไม่มีโอกาสได้มาเสาะแสวงหาองค์พระปฏิมาเหล่านี้

แต่ด้วยใจที่บริสุทธิ์ ตั้งมั่นด้วยความบริสุทธิ์ เทพที่รักษาอัญมณีเหล่านี้ แสดงเจตนามาร่วมกุศล

ผลแสดงตัวอยู่ว่า องค์พระปฏิมาแห่งอัญมณี ที่หายาก เห็นยาก ได้มายาก

ต่างก็ปรากฏผลที่จะเป็นทรัพย์ของแผ่นดิน เพื่อมอบไว้กับพุทธศาสนา

เพื่อลูกหลานในวันข้างหน้า จะมีสิ่งมีค่าเป็นที่ตั้งแห่งใจที่มีมรดกของแผ่นดิน

จากใจที่สละและทิ้งมอบไว้ให้ จากโบราณชนแห่งพวกเรา ที่ร่วมใจกัน…สละ
การที่ใจตั้งมั่นด้วยความบริสุทธิ์ แม้ไม่เคยมีตังค์กับใครเขา

แต่องค์พระแห่งปฏิมาอัญมณี ที่หายากและมูลค่าสูงยิ่ง

ต่างได้ปรากฏผล มาสู่บุญญพลังเท่าที่ข้าเองปราถนา ที่จะกระทำให้แก่แผ่นดิน

ที่ยาก ก็ง่าย

ที่ไม่ได้ ก็ได้

ที่ไม่มี ก็มี

และมีจนมากล้น ด้วยกุศลใจที่บริสุทธิ์

นี่..เป็นปาฏิหาริย์แห่งธรรม ที่แสดงทั้งทางธรรม และแสดงความปรากฏผลแห่งวัตถุ เครื่องยึดเหนี่ยวจิต

นี่..เป็นธารแห่งบริสุทธิ์ ที่ออกจากใจ แม้เหล่าพรหมเทวาก็มาร่วมใจ สาธุคุณโมทนา

เรา..มาร่วมใจกันเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันภัย ให้ใจเราเกิดทาน

ใจที่เป็นทาน ย่อมยังศีลให้เกิด

ใจที่เป็นศีล ย่อมยังเนกขัมมะให้เกิด

ใจเนกขัมมะ ย่อมยังปัญญาให้เกิด

ใจปัญญา ย่อมยังวิริยะให้เกิด

ใจวิริยะ ย่อมยังขันติให้เกิด

ใจขันติ ย่อมยังสัจจะให้เกิด

ใจสัจจะ ย่อมยังอธิษฐานให้เกิด

ใจอธิษฐาน ย่อมยังเมตตาให้เกิด

ใจเมตตา ย่อมยังอุเบกขาให้เกิด

นี่..บารมีหรือกำลังใจอาศัยใจที่ได้สละ อันเรียกว่าทานเป็นปฐมกระแสในการที่จะใหลไปตามครรลองแห่งการเกิด บารมี..

เรา..มีบารมีกันพอรึยัง หากกำลังใจพอบารมีพอ บริสุทธิ์พอ

ปรารถนาสิ่งใดได้สิ่งนั้น ข้าขอยืนยัน…เพราะผลแห่งใจ ข้าได้แสดงผลยืนยันให้เห็นอยู่..

ศิษย์ : เรื่องวัตถุมงคลนี่ เสี้ยวหนึ่งของใจผมก็ยังอยากได้

แต่เมื่อสองเดือนที่แล้ว เพิ่งยกพระให้สถานธรรมแห่งหนึ่งไป จำนวนมากพอสมควร ให้เขาเอาไปให้บูชา หารายได้มาสร้างถาวรวัตถุ

ทำใจอยู่นานกว่าจะตัดใจ พอตัดใจได้แล้ว มันก็เฉยๆ ที่มีเก็บไว้ก็คือชอบและนับถือจริงๆ เป็นพระที่ผมปิติเวลามอง เวลาเอาท่านมาห้อยคอ

พอเห็นพระบุญญพลัง ใจนึงก็นึกอยากได้ แต่อีกใจมันบอก “พอแล้ว เรามีเกินพอแล้ว” คิกๆๆ..!!

พระอาจารย์ : การจะวางและว่างได้

มันต้องมีก่อนที่จะวางและว่างได้ ใช่ไหม …แปง

ไม่มี ไม่เคยมี มันจะเอาอะไรที่ไหนมาวาง และมาว่างได้

ในเมื่อ มันไม่มีอะไรมาเป็นที่ตั้งแห่งใจ ให้ใจมันวางและว่างจากสิ่งที่มี

มีแล้วสละได้ นี่ซิ..เรียกว่าวางได้

วางแล้ว..มันก็ว่างได้ จากสิ่งที่เคยมี

นี่..ในที่เป็นทาน ความว่างและวางมันจึงจะเกิดให้เจ้าของภูมิใจ

ไม่ใช่อะไรๆๆๆๆๆ ก็ไม่เคยมี ไม่เคยสร้าง ไม่เคยร่วมสร้าง

แต่บอกว่า ตัวฉันน่ะ ว่างจากสรรพสิ่งทั้งปวง

มันเอาความว่าง มาเป็นของว่าง ของมัน เป็นเจ้าของความว่าง มันว่างจากความไม่มีอะไรให้ว่าง มัน…บ้าแล้ว

ข้าอยู่ป่า ไม่ค่อยได้รู้เรื่องเมือง แต่สามารถแสวงหาและสร้างองค์ปฏิมาแห่งอัญมณีได้ง่ายๆ

พวกเราอยู่เมือง และสิ่งเหล่านี้เกิดจากเมือง เรากลับไม่ค่อยเห็นและหาไม่เจอ นี่..แปลกไหม

ข้าไม่มีตังค์ แต่ละชิ้นก็แสนแพง แต่ก็ได้มา เออ..เข้าท่า

บางชิ้นไม่น่าเชื่อว่าจะได้มา ขอแค่คิด และถามหา ไม่นานก็ได้มา

นี่..ผลแห่งธรรมที่ได้แสดงคุณและมอบสละให้แก่แผ่นดิน โดยไม่หวังและต้องการบุญอะไร

พวกเรา..ทำใจกันได้ไหม ถ้าทำได้ เราก็จะได้ในสิ่งที่ปรารถนา

เหตุนี้ทั้งหลาย เริ่มต้นที่ฝึกใจให้เป็นคน ” มีสัจจะ ”
คนมีสัจจะ ตั้งมั่นสิ่งใด สิ่งนั้นย่อมเป็นผล นี่เรียกว่า สมดั่งคำอธิษฐาน

เรียกว่า สัจจะบารมี

สัจจะบารมีเกิด อธิษฐานบารมีเกิด

อธิษฐานเกิด เมตตาเกิด

เมตตาเกิด อุเบกขาเกิด

อุเบกขาเกิด ทานเกิด

ทานเกิด ศีลเกิด

ศีลเกิด เนกขัมมะเกิด

เนกขัมมะเกิด ปัญญาเกิด

ปัญญาเกิด วิริยะเกิด

วิริยะเกิด ขันติเกิด

ขันติเกิด สัจจะเกิด

นี่…กระดุมเม็ดแรกถูก ที่เหลือก็ถูกหมด มันถูกและเกิดต่อๆกันมาเป็นเสมือนส้มผลเดียว ไม่ต้องไปแยกเปลือกแยกเนื้อแยกน้ำ

สัจจะอาศัยการข่มใจของเจ้าของเป็นที่ตั้ง

การข่มใจนั้น อาศัยสติที่หล่อเลี้ยงด้วยปัญญาเป็นเครื่องอยู่

เรา..มีความข่มใจในกระแสตัณหาที่ผุดขึ้นมาไม่รู้จบกันบ้างไหม

หากข่มใจได้ นี่..เรียกว่าผู้เดินทางแห่งหนทางแห่งมรรค

เดินทางมรรคบ่อยๆ นิโรธะก็เกิด

นิโรธะเกิด ใจแห่งความเป็นอริยะก็เกิด

ใจแห่งอริยะเกิด หนทางแห่งความพ้นทุกข์อย่างหมดจดก็พึงมี

เรา.,เริ่มข่มใจเพื่อมีสัจจะกันบ้างยัง ถ้ายัง ชีวิตที่เหลือนี้ หมั่นพยายามเข้า

มีคนปัญญาน้อยถามว่า การไม่ต้องการอะไร ทำไมถึงสร้างโน่นสร้างนี่ นี่มันเอามันสะสมแล้ว

ขอจงเข้าใจเถอะว่า คนไม่ต้องการอะไร มันก็สามารถทำและสร้างอะไรให้คนอื่นๆได้ โดยไม่หวังผลและปรารถนาสิ่งใดอะไรเพื่อสะสมเแห่งตน

ไม่ใช่ตนไม่เอาอะไร กูก็ไม่ทำห่าอะไรให้ใครด้วยเช่นกัน ต้องอยู่เฉยๆไม่เอาอะไร ไม่ต้องทำอะไรเพื่อใคร เพราะไม่เอาอะไรแล้ว แต่ยังแดกข้าวของใครๆ

ไอ้ห่า..ทำตัวไม่เอาอะไร แต่อยู่ไปแบบรกโลกทำอะไรตอบแทนใคร ช่วยใครไม่เป็น ทำเพื่อไม่เอาอะไรมันเป็นใจที่ทำได้ยากยิ่ง

ใครกระทำให้แผ่นดิน โดยไม่หวังผลอะไรแม้แต่บุญกุศล ลาภยศสรรเสริญ ผู้นั้นประเสริญแท้
ข้า..ขอเป็นกำลังใจ

******************************
พระธรรมเทศนา คอมเม้นต์จากเรื่อง แสวงหา ….เพื่อมาทิ้ง
โดย พระอาจารย์ ธรรมกะ บุญญพลัง 27/10/57