…ตอนนี้ ผีเสื้อที่นี่มีเป็นร้อย ต้องเรียกว่าเป็นพัน มันต่างก็ออกมา โบยบินหากิน แต่ละตัว มีสีสรร สวยงาม ที่เป็นสีเหลืองก็กลุ่มหนึ่ง สีเขียวก็กลุ่มหนึ่ง สีหลากหลาย ก็กลุ่มหนึ่ง ยามหน้าร้อน ที่นี่ ผีเสื้อ จะมาอยู่กันเต็ม มันมาหาความชื้น มันบินว่อนไปทั่ว ชีวิต เมื่อเกิดมาแล้ว ต่างก็มีความสุขกันไปตามวิบากผล
หากเราเข้าใจเราก็จะทนได้ไม่ยาก แต่หากไม่เข้าใจ เราจะเอาแต่ใจตน ไม่สนใคร มันก็อยู่รวมสังคมยาก ผีเสื้อ มันบินไปบินมา ดูเหมือนมันมีความสุข อิสระ ไม่ได้ขึ้นกับใคร แต่โน่น นกบินหลา นกจุกหัวดำ ที่ร้องเจี๊ยวๆ อยู่ตรงโน้น มาบินโฉบผีเสื้อเขียวไปแล้ว
กลุ่มผีเสื้อเขียว ที่ดูดความชื้น มองดูระลานตาคล้าย ใบหญ้าคลุมดิน มันแตกฮือ บินกันว่อน ให้เจ้ามอมมันสนใจ เจ้าบินหลา คาบไปแล้ว มันถลาร่อนไปเกาะกิ่งต้นแดงนู่ มันฟาดเจ้าผีเสือกับกิ่งไม้ ดูมันโหดร้ายจัง แล้วเอาไปป้อนลูก เราดูว่า เจ้าบินหลา มันโหดร้าย แต่ตรงนั้น ลูกน้อย หางสั้น กระพือปักดีใจ ที่แม่นำอาหารมาให้
เอ๊ะ…ทำไม เราจึงไปตัดสินใจ ว่าเจ้าบินหลา มันช่างโหดร้าย ทำลายได้ แม้แต่ผีเสื้อ ที่สวยงาม นั่น อีกา กำลังบินมาเกาะต้นแดง ใกล้ๆ กับเจ้าลูกนก บินหลา อ้า…มันกระโดดและโฉบเจ้าบินหลาน้อยนั่นไปแล้ว แม่นกและพ่อนก ถลาสู้ บินเฉี่ยวเจ้าอีกา สองตัวคู่รัก ต่างพากันปกป้อง ชีวิตลูก
เจ้าอีกากำลังคาบเจ้าตัวน้อย และสะบัดปากฟาดกับคบไม้ เจ้าพ่อแม่บินหลาเฉี่ยวไปยังตัวเจ้าอีกา เจ้าอีกาตกใจหลบ ปล่อยลูกนก หลุดจากปากไป ลูกนก หล่นลงมาจุกแอ๊กๆ สงบนิ่งอยู่ที่พื้น เจ้ามอมกระโดดเข้าไปขย้ำต่อ แต่ก่อนที่เขี้ยวและฟันจะคว้าถึงตัวลูกนก เฮ้ยยยย ไอ้มอม..!!! เสียงลูกพี่เจ้ามอม ร้องเสียงลั่น
เจ้ามอมหยุดกึ๊ก หันมามองและหมอบ นึกในใจ กูทำผิดอะไรหว่า ลูกพี่เจ้ามอมเดินไปหาลูกนก เก็บลูกนกขึ้นมาดู มันยังไม่ตาย จึงนำมานวดๆ แล้วเสกคาถาให้ เจ้าลูกนกที่กำลังจะฟื้น พ้นจากความตายแล้ว เหม็นขี้ฟันลูกพี่เจ้ามอม ที่เป่าคาถาลงไป ชักกะตุกสองที ตายสนิทเลย ชีวิต มันเป็นเช่นนี้
ธรรมชาติมันดำเนินไปของมันเช่นนี้ เราอย่าไปเสือกกับมันนัก ปล่อยๆ มันไปซะบ้าง เรามองดูผีเสื้อแล้วสุขใจ เรามีความสบายใจที่ได้ดู ก็พอแล้ว อย่าไปเจ้ากี้เจ้าการกับอะไร ที่เราอยากให้เป็นไปเลย ในความสวยความงาม ความถูกใจ พอใจ มันมีธรรมชาติ ทำลายในตัวมันซ่อนอยู่เป็นธรรมดาอยู่แล้ว
หากเราเข้าใจธรรมชาติ เราก็จะอยู่บนโลกนี้ ที่เห็นผีเสื้อสวยบินว่อนไปมา และเห็นความสวย ที่มันโดนฆ่า ว่านี่เป็น ธรรมดาสำหรับการเกิดมา ได้มีชีวิต อ้อ…ลูกนกมันผงกหัวขึ้นมา หลังจากสลบเหมือดไป เพราะเหม็นขี้ฟัน แหม๋..นึกว่าตายสนิทไปแล้ว ปล่อยซักพัก แม่นกก็มาโฉบให้บินตามไป
หนุกๆ กับเช้าวันนี้ ที่นี่ บุญญพลัง หวัดดีจ้า
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 30 เมษายน 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
