โอมมมมเพี้ยง…ชาติหน้าขอให้สมความปราถนา

โอมมมมเพี้ยง…ชาติหน้าขอให้สมความปราถนา

ธรรมสดๆยามเช้า เว้ากันในไลน์น้องๆ…

หวัดดี..ยามเช้า อากาศที่แสนดี วันนี้ เป็นวันพุทธ เป็นวันที่เกิดปัญญาอีกวันที่รู้ว่า ธรรมชาติคนเรา ย่อมเหมือน สะใภ้ใหม่

เอ้า…ตื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เด็กๆ แน๊ะ…!! ยังเมาน้ำลายบูด บ้วนปากแล้วสลัดความง่วง การนอน ไม่ต้องห่วง เราได้ฝัน หลับสบาย

ตอนตาย เราก็ได้ฝัน โดยไม่ต้องมีกายให้หลับ ตื่นอีกที..รูปเปลี่ยนไปแล้ว เป็นสัตว์บ้าง เป็นคนบ้าง เป็นเทวดาบ้าง ครั้งเดียว..!!!

ครั้งเดียวเท่านั้น ที่เราๆ ผู้นี้ จะได้ครอบครอง วัตถุสิ่งของ เจ้าของเรือนกาย ที่แสนรักนักหนานี้ ตายไป ต้องทิ้งต้องจาก ต้องพรากหมด

อีตรงนี้ ใครๆ ก็รู้ แต่อีความรู้นั้น… ไม่รู้จะทำยังไง จึงมึนๆ กันไป รอวันที่จากและพราก อย่างใจ ไม่รู้ว่ามันยินยอม หรือไม่ยินยอม

ทีไม่ได้ดังใจ แหม…ยอมไม่ได้เชียว ใจมันดิ้นพราดๆ จะเอาให้ได้ดังใจ เรา…ครั้งเดียว..!! ชาติเดียว ที่เดียว จากแล้วจากเลย

นั่น พ่อ นั่นแม่ นั้นลูก นั่นพี่ นั่นน้อง นั่นของกู นี้ของกู ฮ่าๆๆๆ แค่ครั้งเดียว ชาติเดียว จากแล้วจากเลย ไม่มีอีกแล้ว

คนที่ชื่อไอ้เคน.. ที่เป็นร่างนี้ ความรู้สึกอย่างไอ้เคนนี้ เป็นตัวไอ้เคนนี้ มันมีแค่ชาติเดียว ไม่มีชาติต่อไป สำหรับมัน ไอ้เคน…มันนิพพาน

มันมีไอ้เคน ชาติเดียว เมื่อกายแตก…ไอ้เคน นิพพาน ที่รู้จักไอ้เคน ที่เป็นไอ้เคน ดับแค่ชาตินี้ ชาติเดียว แต่ดวงจิตไอ้เคน เลือกไม่ดับไปกับร่างที่แตกตายไปด้วย นี่….ไอ้เคนไปเกิดใหม่หรือ

คนไหนละไอ้เคน ที่เกิดใหม่ ไอ้เคนคนเก่า มันไปไหน ไอ้เคนชาติก่อน มันเป็นใคร ทำไม ชาตินี้ ไอ้เคน เสือกจำไอ้เคนชาติก่อน ไม่ได้เลย

นี่..เพราะไอ้เคน มันมีชาติเดียว ครั้งเดียว แล้วมันนิพพาน ดับไป ไอ้เคนจะไปหวังอะไร กับไอ้เคนชาติหน้า ชาติหน้า เป็นใคร..ก็ไม่รู้

ไอ้เคน ชาตินี้ หวังจะมีรูปสวย รวยทรัพย์ อยู่ดีกินดี มีอำนาจ มีบารมี ชื่อเสียงเกริกฟ้า แต่ไอ้เคนหารู้ไม่ว่า มันจำอะไร ไม่ได้เลย กับชาติแห่งอนาคต ที่มันคิดว่า ไอ้เคนยังมีอีก

มันลืมไปว่า ชาติที่แล้ว ไอ้เคนเอง มันก็ยังจำไม่ได้ ว่าไปทำดีทำเหี้ยอะไรไว้บ้าง แต่มันยังหวังว่า…มันยังจะเป็นนู่นเป็นนี่ ในชาติแห่ง อนาคต

ไอ้เคน..มันบ้า มันบ้ามาเช่นนี้ ตลอดชาติ ทุกชาติ ที่มันคิดว่า เป็นไอ้เคน ไอ้เคนได้มาฟังธรรม ไอ้เคนชื่นใจ ไอ้เคนจะไปนิพพาน

ไอ้เคนไม่รู้ว่า ตัวไอ้เคนเอง มันจะนิพพาน หรือไม่นิพพาน ไอ้เคนเอง มันก็มีชาตินี้ แค่ชาติเดียว ถ้าไอ้เคนมันหัดยอมรับตรงนี้

ชาตินี้..ไอ้เคนก็อาจนิพพานไป พร้อมๆ กับร่าง ที่เรียกว่า ไอ้เคน แต่หากไอ้เคน ไม่ยอมรับว่า ไอ้เคน มันมีครั้งเดียว

ไอ้มะเดี่ยว ก็จะตื่นขึ้นใหม่จากฝันที่จำไม่ได้ ว่ามันเคยชื่อ..ไอ้เคน ไอ้มะเดี่ยว มันก็จำไม่ได้ ว่าไอ้เคน มันฝากฝังว่าอย่างไร เพราะไอ้มะเดี่ยว มันไม่รู้จักกับไอ้เคน

ไอ้มะเดี่ยวก็คาดหวังว่า ชาติหน้า มันจะเป็นใหญ่เป็นโต มันจะเป็นผู้มีทรัพย์มาก มีความเป็นอยู่อย่างสบาย ฮ่าๆๆๆ ไอ้มะเดี่ยว มันมีความคิดเหมือนไอ้เคน ที่นิพพานไป

ไอ้มะเดี่ยว ห่วงนั่นห่วงนี่ ห่วงหลับห่วงนอน ห่วงลูกห่วงหลาน ห่วงพ่อห่วงแม่ ไอ้มะเดี่ยวหวังว่า ชาติหน้าถ้ามันสบาย มันคงไม่ต้องห่วงอย่างนี้

ไอ้มะเดี่ยวยังคาดหวังกับชาติหน้า มันไม่รู้ว่า ไอ้มะเดี่ยว มันมีอยูเพียงครั้งเดียว มันห่วงและคาดหวังกับความเป็นไอ้มะเดี่ยว จนเลยเถิดไปใช้ในชาติหน้า

ที่สุด ไอ้มะเดี่ยวก็ตาย ไอ้มะเดี่ยวมันดับ ไอ้มะเดี่ยวมันหาย ไอ้มะเดี่ยวมันนิพพานไปจากโลก โลกนี้และโลกหน้า จะหาความเป็นไอ้มะเดี่ยว ที่มาจำได้ว่า มันคาดหวังอะไร ตอนเป็นไอ้มะเดี่ยว มันไม่มี

ความฝันไอ้มะเดี่ยว..เป็นแค่อากาศ ลมๆ แล้งๆ ของคนเพ้อเจ้อที่บ้าๆ และฝั้นเฟือน กับอากาศ ไอ้มะเดี่ยว ตายไป โผล่มาอีกที มันคืออีนวล อีนวล มันจำไม่ได้ซะแล้ว ว่า ไอ้มะเดี่ยว มันเคยคาดหวังอะไรไว้ ก่อนที่มันจะนิพพานไป

อีนวลก็คาดหวังไว้ โดยไม่เกี่ยวกับไอ้มะเดี่ยวเลยว่า ขอให้กูได้มีอาหารกินบ้างเหอะ กูหิวชิบหาย วันๆ รอแต่คนมาโยนอาหารไห้แดก ใครมาที่นี้ ถ้าไม่ชอบใจ กูก็กัดแหลก อีนวล มันลืมไอ้มะเดี่ยวไปแล้ว

อีนวลมันไม่คิดถึงชาติหน้า ชาติหลัง อีนวลมันคิดแต่วันนี้ กูจะมีอะไรยัดลงท้อง วันนี้ กูจะอยู่อย่างไร ไม่ให้ใครมารังแก

วันนี้กูจะเป็นกูที่ชื่ออีนวล ที่โดนเรียกชื่อเมื่อไหร่ ก็เดินไป เผื่อได้อาหารเท่านั้น นั่น..ซากหนูเน่าๆ อีนวลไม่รู้สมมุติว่ามันเป็นของสกปรก แต่อีนวล ดีใจชิบหาย ที่มีอะไรไว้ขบเคี้ยว และยัดลงท้อง อีนวลพอใจชีวิตของอีนวล เพียงแค่นี้

อีนวลเอ๊ย…มึงนี่ เป็นตัวทำลายความฝัน ของไอ้มะเดี่ยว และไอ้เคน ตลอดจน ไอ้ยุ้ย ไอ้เดีย ไอ้ปอ ไอ้แสง ไอ้ดาว ไอ้วุธ ไอ้หนึ่ง ไอ้อ้อ ไอ้ก้อย ไอ้จุ๋ม ไอ้อะไรต่ออะไรอีกเยอะแยะ

ความฝันเขาพังหมด เพราะมึงแท้ๆ มึงที่ชื่อ อีนวล อีนวลหลับสบาย ทุกวัน มีความสุข กับการกิน มีความสุขกับการนอน มีความสุขกับการสืบพันธ์ และรู้สึกระหวาดระแวงภัย ที่จะมาถึงตัว อีนวลมัน มีแค่นี้

มันมีแค่นี้จริงๆ ที่ใจมันมี อีกไม่นาน อีนวลก็นิพพาน ไม่มีอีนวลอีกแล้ว ไม่ว่า ชาติหน้าหรือชาติไหนๆ อีนวลตายไป ลืมตาขึ้นมา มันเป็นท่านมหา ไปซะแล้ว

ท่านมหา เป็นพระ ที่ไม่เคยสนใจอีนวล อีนวลเป็นใคร พระมหาไม่รู้จัก ชาตินี้ พระมหา ปรารถนานิพพาน พระมหาฝึกๆๆๆๆๆๆ ด้วยความคิดว่า ซักวัน เราจะนิพพาน

พระมหา ยิ่งฝึก ก็ยิ่งมั่นใจ พอมั่นใจ ก็ไม่ฟังใคร กลายเป็นเจ้าของมานะที่ยิ่งใหญ่ ด้วยความรู้ ความแตกฉาน ที่มีสมณะศักดิ์ ใหญ่โต

ชาตินี้ พระมหา เก่งธรรม ได้เลื่อนขั้นเป็นเจ้าคุณนายคุณ ชื่อเสียงโด่งดัง มีคนยกยอปอปั้น จนท่านเจ้าคุณ ตัวใหญ่คับฟ้า

ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ เอาความยิ่งใหญ่ที่เขามอบให้ เพราะถากหัวห่มฝาด มาครอบครองจิต ที่สุด ท่านก็นิพพาน

ไม่มีอีกแล้ว พระมหาที่กลายมาเป็นเจ้าคุณนายคุณ ท่านนิพพานไปอีกแล้ว ได้นิพพานสมใจที่ได้เกิดมา เพราะความเป็น พระมหา เจ้าคุณนายคุณ มันเป็นแค่ครั้งเดียว พอกายแตก ท่านก็นิพพานไป

ลืมตาขึ้นมาใหม่ เป็นคุณ นงนุช ที่เขาเรียกชื่อดั้งเดิม ว่า…ไอ้เหี้ยยยย คุณนงนุชนี่หนอ…ไม่นึกถึงหัวอกท่านมหาเจ้าคุณนายคุณเลย

วันๆ นอนผึ่งแดดตากลมให้เกล็ดแห้ง แล้วลงน้ำหาอาหาร โอยยย..มันมีความสุข กว่าเป็นอะไรไหนๆ มันไม่รู้ ว่าชาติต่อไป มันจะมีหรือไม่มี

แต่ที่รู้ๆ โดยที่มันไม่รู้ ใครๆ ต่างเรียกร้องขานชื่อมันกันไปว่า…ไอ้เหี้ยยยยย..!!! เป็นไง ชาตินี้ เรานิพพานกันไหม ถ้ายอมรับได้ด้วยใจ ไม่ต้องไปสนใจและคาดหวัง…ชาติหน้า

เอากันให้ได้ ที่นี่ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ เวลานี้ ไม่ต้องรอไกล นิพพาน มันอยู่ที่ใจ ที่มันแหกขี้ตาออกมาดู ตื่นๆๆๆๆ ได้แล้ว อย่ามัวแต่ฝัน และเป็นจริงเป็นจังกับอากาศ

ไม่เช่นนั้น ซักชาติหนึ่ง พวกคุณๆ ทั้งหลาย ก็จะได้กลายมาเป็นคุณนงนุช ที่ใครๆ ต่างกล่าวขานเรียกชื่อเดิมๆ ว่า…..ไอ้เหี้ยยยยยย..!!!

เช้านี้หวัดดี ต้องไปทำงานแล้ว..!!!

พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 26 มีนาคม 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง