หวัดดียามเช้า ออกจากสมาธิแล้วสดชื่น ฟังเสียงนกร้อง เบาใจ ปกติ คนทำงาน จะตื่นเช้ากัน แต่ข้านี้ ตื่นทั่งคืน หลับนิดหน่อย มันเคยชินจนเป็นสันดาน
การนอน ไม่แน่ไม่นอน นอนไปทั่วตรงไหนก็ได้ เหมือนขอทาน ไม่นอนกลางวัน หากไม่เพลียจัดง่วงจัด ซึ่งก็มีของมันเป็นธรรมดา ก็ไม่มีการเอนหลังกันละ การนอนกลางวัน ที่เขาเรียกว่า การจำวัดนั้น ท่านใช้กับท่านที่ฝึกมาตลอด
เมื่อสว่างแล้ว ก็ทำตามโลกเขาว่า หลังทานอาหารแล้ว ก็เข้าทางจงกลม ออกจากทางจงกลม แล้วจึงไสยาสย์ คือเอนกายพอมีสติ ไม่ใช่นอนพักกลางวัน หลับปุ๋ยสบายกู อย่างที่ใครๆ เข้าใจกัน งี้เรียกว่า แดกแล้วหลับ เป็นเด็กอนุบาล ที่เขาเรียกว่า พระจำวัดน่ะ
พวกเข้าใจว่า พระเข้านอนซะนี่ ไอ้พวกพระก็เลยเห็นดี เลยทำตามเขาว่า หลับกันยันเต ว่างไม่ได้ เข้ามาบวชกินนอน อาศัยอาการจากศรัทธาของชาวบ
ใครจะมาล่วงเกินไม่ได้ ขู่ชาวบ้านว่าเป็นบาป ต้องระวัง กาย วาจา ใจ แต่ตัวเอง ไม่ไม่เป็นไร เพราะเข้าใจว่านี่พระ นี่..พระยุคนี้ พระเสร็ง นามสกุล เคร็ง ต่างพากันหลงตัวเองและเข้าใ
เช้านี้ลุกขึ้นมาด่าพระ เพราะมีพระนอนกรน ตลอดค่ำยันเช้า นี่ยังไม่ตื่นกัน พวกมาเที่ยวเล่น ดีแต่โม้ หาธรรมไม่มี ครองใจไม่มี ดูดบุรี่ ทิ้งก้นไปทั่ว หัวดอจริงๆ พระพวกนี้ ให้ว่ายน้ำกลับกันเอง ท่าจะดี..
พระธรรมเทศนา ณ วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557 โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง
