**** "ความเป็นจริงตรงหน้าอยู่ด้วยความรู้ทันจึงเรียกว่าธรรม" ****
ขอสาธุคุณยามเช้าให้มีแต่ความสุขความเจริญ
สมัยหนึ่ง ข้าเดินจงกรมอยู่
มันได้พิจารณาขึ้นมาว่า
รูปที่เห็นอยู่ มันเกิดจากตา
ตานี้ก็ไม่ใช่ผู้เห็น
ผู้เห็นนั้น มันเป็นวิญญาณ
วิญญาณนั้น เป็นอาการของจิต
จิตนั่นเป็นอาการปรุงแต่งที่เกิดมาจากอวิชา
วิญญาณนั้นอาศัยรูป
รูปนั้นทำให้เกิดอายตนะ
อายตนะคือช่องต่อระหว่างวิญญาณกับสิ่งที่ผัสสะ
ช่องต่อที่ใช้เห็นรูปเรียกว่าตา
วิญญาณใช้ช่องต่อที่เรียกว่าตา ในการเห็นรูป
กระบวนการเห็นนั้น มีจุดเล็กๆซ่อนอยู่ในลูกกระตา ผ่านไปสู่วิญญาณ
ทำให้เกิดการเห็นขึ้นมา
การเห็นนี้ เห็นเกิดจากการปรุงแต่งภายใน
วิญญาณปรุงแต่งโดยการผ่านจุดเล็กๆนั้น
กระบวนการทั้งหมดที่เห็นนี้ เรียกว่าจักษุ
เมื่อเกิดการผัสสะผ่านจักษุ
สิ่งแรกที่เกิดกับวิญญาณคือ ?????
ตัวนี้เรียกอวิชา..
ภาพในความทรงจำในภวังค์โปแกรมภายใน ถูกคัดขึ้นมาเทียบรูปที่ผ่านช่องจักษุ
เมื่อได้ใกล้เคียงในสัญญาภาพ
วิญญาณจะบ่งบอกได้ว่ารูปนั้นคืออะไร
ถ้าไม่มีในสัญญา หรือสัญญามีไม่พอ
วิญญาณก็บ่งบอกไม่ได้ว่ารูปนั้นคืออะไร
เมื่อจบกระบวนการ ผลนั้นเรียกว่าเวทนา
เรียกว่า เวทนาทางตา หรือทางจักษุวิญญาณ
จักษุวิญญาณคือ ผลที่ปรุงแต่งทางตา ที่ผัสสะแล้วรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
หรือไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
ทั้งรู้และไม่รู้ เป็นเวทนาที่ความเป็นเราเข้าไปรับรู้ ต่อจากกระบวนการปรุงแต่งที่มีเหตุมาจากผัสสะ ทางจักษุ
กระบวนการปรุงแต่งตั้งแต่ต้นจนเป็นเวทนา เราเรียกอาการเช่นนี้ว่า...