**** "พรากจาก" ****
ข้าได้ไปเห็นศพคนตายหลายคนที่ผ่านมา
เขาเหล่านั้น ต่างเคยมีชีวิต ที่ไม่ต่างจากเรา
บางคนเคยเป็นคนใจดี เอื้อเฟื้อ ทำแต่กุศล
บางคนดุร้าย เอาเปรียบคน มีแต่อารมณ์เสียดแทงผู้อื่น
บางคนร่ำรวย กินใช้อย่างไรก็ไม่หมด
บางคนยากจนมาตลอดชีวิต
บางคนยังหนุ่มยังสาว
บางคนแก่เฒ่าเข้าวัยชรา
พวกเขาเหล่านั้น นอนสงบนิ่งอนู่ในโลงไม้อัดแคบๆ
ไม่รู้สึกตัว ไม่มีวิญญาน ไม่มีชีวิต
นี่..ทุกคนต้องมาสู่เส้นชัย และต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้
ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่เราจะต้องมาเข่นฆ่ากัน
ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่เราจะมาโกรธเกลียดกัน
ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ที่เราจะมายึดนั่นนี่ด้วยอัตตาเรา
ที่สุดแล้ว...เราต้องจากต้องพรากจากทุกสิ่ง ที่เราต้องยึดมั่นถือมั่นทั้งสิ้น
เราพึงอยู่โลกนี้อย่างผู้ที่มองเห็นความจริงเช่นนี้
พึงมีชีวิตอยู่ ให้มันพอดีๆ อย่าให้มันเชี่ยวกรากด้วยกระแสแห่งตัณหานัก
พึงหัดยอมรับและอยู่กับความเป็นจริงซะบ้าง
ที่สุด..ชีวิตเราต้องจากต้องพรากจากทุกสิ่ง
เอาความจริงนี้ สอนและชี้ย้อมหัวใจเราให้มันเห็นจริง
เห็นความจริงแห่งการพลัดพราก
เห็นความจริงกับสิ่งที่เราทั้งหลายต้องเผชิญ
เห็นความจริงกับสิ่งที่มันจะต้องเกิดขึ้นกับเราจริงๆ
ความจริงเช่นนี้ เราหนีไม่พ้น...
แต่ไม่ใช่ว่า เราจะจมแช่อนู่กับความเป็นจริงเช่นนี้ โดยไม่ทำอะไร
ความพอเพียงและมีสติรู้เท่าทันต่อตัณหาที่ผุดขึ้นมาไม่รู้จักจบในหัวใจนี้...