>>ลูกศิษย์ : อารมณ์ตัวโคลง..ตัวโต ตัวเล็ก ตัวลอย..ตัวหาย..ไม่หายใจ..เเสงสว่าง.โยกจนหมุนก็มี..เเต่ล่าสุดอยู่ดีๆมีเสียงดังวิ้งงงงงง.ในหูข้างซ้าย.ดังมากๆ..พร้อมกับรู้สึกว่าจิตมันเดินทาง..คล้ายๆ นั่งในยานไปในอวกาศเเบบนี้ครับ.อยู่ประมาณเกือบหนึ่งนาที.รู้สึกกลัวนิดๆ.เคยได้ยินอาจารย์ท่านอื่นๆ ว่า.อย่าสนใจ.รู้อยู่..เเต่ในใจก็หวั่นๆ.ห้ามไม่ได้เลย.เลยพยามยามตั้งสติ..เเต่เเล้วเสียงวิ้งงงๆๆ ในหูเริ่มเบาลงกับจิตที่มันเดินทาง..ช่วงนี้เเม้เเต่ออกสมาธิ.ก็ได้ยินเสียงเเปลกๆ เช่นเสียงสวดมนต์..เสียงดนตรี..บางทีได้ยินคนพูดอยู่ไกลๆ.พยายามตั้งสมาธิจับเสียงนั้น..มันก็ได้ยิน..เเต่ละครั้งที่ผมจะได้อารมณ์เเบบนี้..มันต้องผ่านเวทนา.ปวดเเทบตาย..เเล้วคิดว่าร่างกายเรานี่มันขยะ..ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ห้ามเเก่ ห้ามตายก็ไม่ได้.ตายๆ ไป..มันก็เข้าสู่ภวังค์สมาธิได้ทุกครั้ง.เเละจะเป็นช่วงหนึ่งเเล้วค่อยถอยมาๆ..จนธรรมดา.ก็เลิก..พอจะนั่งอีกถ้าใจคิดอยากเป็นเเบบนั้นอีก..ก็ไม่ได้เเล้วครับพระอาจารย์...
<<พระอาจารย์ : ชโย จึงตั้งธรรม อาการต่างๆ ที่เป็นที่เกิดในสภาวะจิต ล้วนเป็นการปรุงแต่จากสังขารจิตทั้งนั้น เพราะสรรพสิ่ง ที่ผัสสะทั้ง รูป รส กลิ่น...