วันนี้ต้องรีบลุกขึ้นแต่ตีสี่ เป็นตีสี่ที่แสนจะทรมาน ต้องรีบไปๆๆ นี่..ใจมันกระตุ้นให้เร่งรีบ
สองคนผัวเมียมีใจมุ่งไปสู่จุดเดียวกัน ลูกสาวตัวน้อยนอนรออยู่ที่นั้น ที่โรงพยาบาลพระมงกุฏ
" ยังเข้าไม่ได้นะคะ " พยาบาลบอก ต้องรอก่อน โอววว ใจจะขาด..!!
ลูกสาวตัวน้อย เพิ่งขวบเดียว นอนรออยู่บนเตียงผู้ป่วย เธอติดเชื้อ เสลดแน่นลำคอจนหายใจไม่ออก เธอบอกใครไม่ได้ว่าหายใจไม่ออก
มีแต่มือที่ไขว่คว้า นัยตาพร่าสะอึกเป็นระยะ ผิวหน้าเขียวซีดจนหมดสติไป
ตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องบนเตียง อยู่บนเตียงใกล้ๆ แต่คว้าตัวเธอไม่ได้ เขาไม่ให้เข้า
นี่..ความรักความผูกพันต่อลูก มันช่างยิ่งใหญ่ มันช่างเป็นห่วงรัดที่แน่นหนาวงใหญ่ๆ...