**** "เริ่มต้นเป็นพุทธมามกะ" ****
ขึ้นชื่อว่าธรรมก็คือ การชี้ให้เห็นธรรมดาที่เป็นธรรมชาติแห่งเหตุปัจจัย
หากเกิดการปรุงแต่งด้วยความคิด ด้วยการวินิฉัย ว่าเป็นเช่นนั้น เป็นเช่นนี้
โดย เชื่อกันมาก็ดี
พูดกันมาก็ดี
ว่ากันตามข่าวลือก็ดี
จากตำราก็ดี
คาดเดาก็ดี
สุ่มเดาก็ดี
เข้ากับความเห็นตนก็ดี
ตรึกตามอาการที่เห็นก็ดี
เพราะความน่าเชื่อถือในรูปทรงคำพูดก็ดี
เพราะแสดงตัวเป็นครูบาอาจารย์ก็ดี
สิ่งเหล่านี้ ต้องพิจารณาก่อน สาวผลที่ปรากฏไปหาเหตุดัวยสติปัญญาก่อน ที่จะปักใจลงไป
ว่าเป็นไปตามที่ตนเห็น ตนฟัง ตนรู้ ตนคิด ตนพูด ตนผัสสะ และตนยึด
เพราะหากเกิดการปรุงแต่งแห่งทิฏฐิตน เป็นการบิดเบือนความเป็นธรรมดาในธรรม
ก็จะเป็นธรรมแห่งการปรุงแต่งไป
นี่เป็นวิสัยปราชญ ที่ต้องตรึกและฟังความก่อน แต่ไม่ได้แย้งหรือค้านด้วยทิฏฐิมานะแห่งตน
พุทธศาสนา เป็นความเชื่อของผู้มีปัญญา
ผู้มีปัญญา ย่อมมองตรงตามความเป็นจริงตามหลักแห่ง มัชฌิมา
ไม่โต่งเอียงไปด้านหนึ่งด้านใดแห่งทิฏฐิตน
การโต่งไปในเหตุแห่งทิฏฐิตนโดยไม่ฟังความ
มันเป็นความดื้นรั้น ที่ไหลไปในกระแสแห่งสมุทัย
ความเป็นพุทธที่จะเกิดในหัวใจ...