***** "ความจริงใกล้ตัวที่เรามองไม่เห็นกัน" *****
สิ่งใกล้ตัวที่เรามักไม่รู้อะไรเลย เกี่ยวกับตัวเรา
เรามองไปด้านหน้าหรือรอบๆ ตัวของเราซิ
เราไม่ได้ให้ความหมายและนิยามอะไรเลย
รู้ไหมว่าเบื้องหน้าเราคืออะไร
เราจะตอบว่ารู้
แต่เราไม่รู้ว่า
ไอ้ที่รู้ มันรู้มาจากการที่เรานั้น โดนถูกถาม
ถ้าไม่ถาม
สิ่งเบื้องหน้านั้น...ไร้ความหมายแห่งความรู้ทั้งปวง
ธรรมชาตินั้น มันว่างและวางอยู่เช่นนั้น
นี่เป็นสิ่งที่เราควรทำความเข้าใจและเข้าไปรู้ไว้
แต่ไม่ใช่ว่า เมื่อรู้และเข้าใจเช่นนี้
เราจะเข้านิพพานแล้ว ด้วยการไม่เอาและไม่ทำอะไรเลย
เพราะเหตุแห่งการรู้ตรงตามความเป็นจริงเช่นนั้น
หากไม่เอา ไม่สนใจสิ่งใด ว่างและวางจากสิ่งทั้งหลาย
เพราะรู้ว่า มันเป็นของมันเช่นนั้น คือไม่มีเจ้าของและสาระอะไรใดๆ
เรา..จะโง่อยู่เช่นนั้นตลอดชีวิต
เพราะความเข้าใจธรรมชาติอันเป็นเปลือกธรรมอันน้อยนิดแค่นี้
ที่ลึกลงไปกว่านั้น เราไม่รู้ว่า
สิ่งที่เรารู้และเห็นว่า ว่าง ไม่มีอะไร ไร้สาระจากใจของเรา
นั่นมันเกิดจากธรรมชาติเป็น หรือเราเป็น
พุทธศาสนาชี้มาที่เรา
เรามันเป็นต้นเหตุต่อสรรพสิ่งที่เข้าไปผัสสะ
ธรรมชาติจะว่างหรือไม่ว่าง
มีสาระหรือไม่มีสาระ
ธรรมทั้งหลายเหล่านี้
เกิดจากเรา และมีเราเข้าไปเป็นเจ้าของ
เรา..จึงเป็นเจ้าของทุกอย่าง แม้กระทั่งความว่างที่เราให้นิยาม
นี่..เป็นอาการหลงที่เจ้าของยึดหลงปล่อยวาง โดยไม่รู้ตัว
**เกิดมาขอให้รู้ธรรมตามความเป็นจริงกันบ้าง**
ผู้ถาม1*** น้อมกราบนมัสการพระคุณเจ้า..เจ้าค่ะ..
เจโตวิมุติ และปัญญาวิมุติ...