*** "นักเลงพอ ก็ไม่ง้อตัณหาตน" ***
ชีวิตมนุษย์นั้น มีไม่เท่าใหร่ ที่เราจะมีลมหายใจให้ชีวิตมันยืนยาว
ตั้งแต่เกิดจนมาถึงวันนี้ เราเคยมองดูวิถีแห่งชีวิตที่เรามีชีวิตดำเนินมาหรือเปล่า
ในแต่ละวัน เราตื่นมาต้องการอะไร และจบลงด้วยการเข้านอน เพื่อรอวันตื่นขึ้นมาใหม่
บางคนและหลายๆคนเกิดมาเพื่ออยู่กับความสุขในการ กิน นอน สืบพันธ์ และระหวาดระแวงภัยที่จะมาถึงตัว
อยู่เช่นนี้จนตาย ชีวิตมนุษย์ของเขาจึงไม่ต่างไปจากสัตว์ ที่มีวิถีเช่นนี้เหมือนกัน
ชีวิตนักบวช..ทำให้เห็นอะไรมากมายที่ตนเองไม่เคยเห็น ไม่เคยคิด และไม่เคยทำ
มันเห็นชัดถึงความลุ่มหลงที่มีมาในหัวใจไม่รู้จักจบสิ้น เราแยกจากขาดกับมันไม่ได้หรอกเจ้าตัวตัณหาน่ะ
เพราะมันเป็นเครื่องอยู่แห่งรูปเรือนกายนี้ มันไม่มีใครไปเป็นเจ้าของ ที่จะปฏิบัติเพื่อให้มีหรือไม่มีดั่งที่โบราณเขาว่าๆกัน
การบวชมันทำให้เห็นว่า ธรรมทั้งหลาย มนุษย์เราเข้าไปรู้ไปเห็นสิ่งเหล่านี้และอาการต่างๆในวิถีของมันได้
การเห็นชัด มันทำให้เราเลือกได้ที่จะอยู่อย่างไรกับมัน...