***** "นิพพาน ไม่ใช่ความว่าง" *****
หวัดดียามสาย...
ธรรมเหล่านี้แต่ละวันที่แสดง เป็นธรรมที่เข้าใจธรรมชาติอันเกิดจากประสบการณ์
ตำรานั้นเป็นเสมือนลายแทง ที่จะนำเราไปในเส้นทาง
แต่ปัญหาคือ ตำราเกิดจากการแปลของผู้เรียน ไม่ได้เกิดจากความเข้าใจของผู้ปฏิติบัติ
ฉะนั้น..ตำราทั้งหลาย เราควรวินิจฉัยขยายเหตุผลออกมา ให้เดินไปตามร่องธรรมแห่งความเป็นจริง
เชื่อโดยไม่ได้ตรึกตรองนี่ ไม่ใช่วิสัยพุทธ
มันขึ้นอยู่กับปัญญาในแต่ละคน
ชีวิตนั้นสั้นและมีกาลไม่ยืนยาว
แต่เราไม่สำเหนียกกับสิ่งเหล่านี้
พุทธเราหลายสำนัก ปฏิบัติโดยใช้ความว่าง การนิ่ง สงบ โดยไม่คิดไม่นึกอะไรเป็นสรณะ
อาการเช่นนั้น แต่เดิมมาของเหล่าเดียรถีย์
เขาก็ปฏิบัติกันอยู่มาก่อนพุทธจะเกิดขึ้นมา
มันเป็นธรรมชาติที่ง่ายเกินไป ในการปฏิบัติ
มันเป็นการเอาตัวตนเข้าไปเป็นเจ้าของ การปรุงแต่งจิต
และที่สำคัญ ครูบาอาจารย์เก่าๆเราก็ชี้สอนกันมาในร่องหนทางเช่นนั้น
คือ อยู่กับความว่าง ไม่คิดอะไร
ความว่างที่ไม่คิดอะไร ไม่เอาอะไร ไม่ทำอะไร
ต่างล้วนแล้วแต่เป็นธรรมขั้นเด็กน้อยที่เริ่มฝึกใจ ให้ยอมรับและต้านทานในสิ่งที่มาผัสสะทั้งสิ้น
พุทธะนั้นเป็นเรื่องของปัญญา
ไม่ใช่ความนิ่งเฉย...