*** "ไอ้ขี้เรื้อน" ***
ขอสาธุคุณสวัสดีให้มีแต่ความสุขความเจริญ
ด้ายนั้นร้อยผ้าเองไม่ได้มันต้องใช้เข็มนำ
คนเรานั้น หากเข้าใจว่าเรายังอ่อนแอ
เราพึงตามหนทางแห่งผู้มีกำลังไปก่อนเถิด
เข็มนั้นใช้สอยผ้า
แต่เข็มที่ไร้ด้าย
ผ้าผืนไหนจะเย็บเป็นเสื้อได้
ชีวิตนั้น มันอาศัยเหตุปัจจัยกัน
เราพึงมองหาไปยังเหตุปัจจัย
ความเข้าใจในการใช้ชีวิต มันก็จะพอดีๆ
คุยไปคุยมา มันดันไปออกเป็นวาทะกรรมแห่งธรรมไปเลย
หวัดดีๆ
อากาศเริ่มร้อนขึ้น หลังจากเย็นๆมาหลายวัน
เมื่อวันสองวันก่อน ช่วงบ่ายสองนี่ ยังต้องห่มผ้า
แต่ตอนนี้ สบายๆ
ชีวิตนั้น เราหาได้ดังใจไม่
เราพึงเรียนรู้
เมื่อความไม่ได้ดั่งใจมันเกิด
ลองหาเหตุดู ว่ามันเกิดจากอะไร
แคบเข้ามาในการพิจารณา..
ความไม่พอใจทั้งหลายนั้น
มันเกิดจากเราหรือผู้อื่นทำ
นี่..คนเรามองไม่เห็นเหตุตรงนี้
ตรงที่ เรามักจะโทษอยู่แต่ผู้อื่น
ความไม่ได้ดั่งใจทั้งหลายนั้น
จะเห็นว่า เกิดจากเพื่อนก็ดี
เจ้านายก็ดี
ลูกน้องก็ดี
ใครๆเขาก็ดี
คนที่รักก็ดี
ที่ชังก็ดี
เหตุนั้นเกิดจากเรานี่แหละ
แต่มันชอบแก้ตัว ว่าเขาทำให้เราเป็น
ถ้าเขาไม่ทำอย่างนั้น
เราก็คงไม่เป็นอย่างนี้
นี่..มันกิเลส เป็นมานะ เป็นทิฏฐิ มันอยากโชว์
ว่าตนนั้นมันเป็นคนดี
ตนสะอาดชิบหายวายป่วง ตนไม่เคยผิด
เราไม่เข้าใจว่า เขาก็เป็นของเขาอย่างนั้นแหละ
เป็นแต่เรานี่แหละ อยากจะให้ได้ดั่งใจเรา
เมื่อเกิดความไม่ได้ดั่งใจเรา
เราก็เลยโทษว่าเขานั่นแหละ
ทำให้เราเกิดความไม่ได้ดั่งใจ
เราไม่รู้ว่าเมื่อเราโทษเขา
เขาก็ย่อมไม่พอใจ
เพราะบางครั้ง
เขาก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเวลาเขาทำอะไร
เรามันถึงไม่ชอบใจในสิ่งที่เขาทำ
นี่..เราจะอยู่กับความจริงกันอย่างไร
บางคน อยากออกจากงาน
เพราะไม่ถูกกับเพื่อนร่วมงาน
ไม่ถูกกับผู้บังคับบัญชา
ไม่ถูกกับใครก็ได้...