ขอสาธุคุณยามเช้า
ขอให้ร่ำรวยเจริญยิ่งๆ กันทุกคน
ส่งบทธรรมเสร็จ บางครั้งสัญญาณก็ไม่มี
บางครั้งมีกิจอย่างอื่น
บางครั้งมีน้องๆ อยู่กันหลากหลาย
เวลาในการแสดงธรรมจึงเหินห่างออกไป
เพราะขาดสมาธิในการที่จะร้อยเรียงธรรม
ผัสสะย่อมไหลไปตามเหตุแห่งการกระทบ
สติปัญญามันไปวินิจฉัยธรรมแห่งผัสสะในขณะนั้นๆ
ธรรมหน้าเพจจึงขาดช่วง
หากดึงดันที่จะคุยธรรม มันก็จะกลายเป็นธรรมแห่งตัวตน
อาศัยเหตุแห่งความจำได้หมายมั่นในการอธิบายด้วยอำนาจแห่งตัวตน
ธรรมนั้นก็จะขาดเหตุขาดผล และมันจะกลายเป็นสมมุติภาษาที่ไม่ออกมาจากใจที่เป็นธรรมดาของมัน
นี่แหละ ช่วงนี้จึงไม่ค่อยได้กล่าวธรรมอะไรออกมา
ก็ได้แต่กล่าวออกมาจากใจว่า
ขอให้มีความสุขกันทุกๆ คน
ชีวิต อยู่ที่เราเข้าใจธรรมดา
บางอย่าง มันจบไปแล้ว ปล่อยๆ มันไปเถอะ
บางอย่าง มันยังมาไม่ถึง ปล่อยๆ มันไว้ก่อนยังไม่ถึงเวลา
บางอย่าง แม้เผชิญกับใจอยู่ เรียนรู้สิ่งเผชิญนี้ไว้เป็นครู อย่าไปทุกข์ตามกระแสแห่งผัสสะเลย
ทุกข์แค่ไหน ไม่นานมันก็ผ่าน
มีแต่ใจเรานี้ ไม่ยอมวางและข้ามผ่านกองทุกข์นั้น
ลองมองความจริงแห่งชีวิตซิ
ที่ทุกข์เจียนตาย กลายมาเป็นไฟทำร้ายใจ มันเป็นแค่อดีตที่จบไปแล้ว และเป็นแค่อากาศอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
เรามองรอบข้างรอบตัวเราซิ
อะไรบ้างที่มาทำลายเรายามเราเศร้าหมอง
ไม่มีเลย ไม่มีเลย
ที่เศร้าหมองและทุกข์ใจ...