*** "ซวยเพราะยึด ปล่อยก็หายซวย" ***
คนเรานั้น ยามเผชิญความไม่ชอบใจ ไม่ได้ดั่งใจ
มันมักทัอแท้อับจนและสิ้นหวัง ดุจแสงที่มันสลัวลง
ขอให้ตั้งใจสร้างความหวังขึ้นมาใหม่
คิดไว้ก่อนว่า สบายมาก ไม่เป็นไร
เรื่องใหญ่ๆยิ่งกว่านี้ ยังลุยกันมาได้
มองฟากฟ้าทางตะวันออกซิ
พระอาทิตย์ยังขึ้นโผล่ตรงทิวเขานั่นทุกๆวัน
มันเหมือนเดิม
มันไม่ได้ร้อนรน ทุกข์ใจในสิ่งที่มันเป็น ที่ต้องอยู่กับความซ้ำซาก
บางครั้ง..
เมฆมาบดบังมาบดบังแสงทองอร่ามของมันซะนี่
สร้างความมืดมนและสลัว ให้แก่ผืนโลก
ทำให้แสงมันด้อยค่า
บางครั้ง ทั้งวันมันสาดแสงลงมาไม่ได้เลย เจอแต่เมฆฝน
แต่มันไม่ได้ท้อ
มันยังมีวันใหม่ให้โอกาสมันสาดแสงอยู่เสมอ
มันยังมีโอกาส ตราบใด ที่มันยังขึ้นอยู่ฟากฟ้าตรงนั้นทุกวัน
ชีวิตก็เหมือนกัน
เมื่อทำตัวเป็นพระอาทิตย์
ความหวังที่ใครๆจะพึ่งพิงมันก็ย่อมมากตามแรงเหวี่ยงของมัน
แสงเราอาจด้อย สลัวลงไม่แจ่มใสให้ใครได้ยอแสงในบางครั้ง
ดั่งผู้สิ้นเรี่ยวแรง เพราะแสงอับปางจางคลายลง
ลุกขึ้นมาใหม่ เรามีกำไรชีวิต
จากอะไรต่ออะไรที่เรามีและได้มามากมาย
วันนี้อาจท้อแท้สิ้นหวัง
ใช่ว่าเราจะจมดิ่งลงไปในความสิ้นหวังและท้อแท้
แสงสว่างเรายังมี และมีมากพอ
เมฆมันอาจแค่บดบังปกคลุมลงมาก็แค่นั้น
วันใหม่พรุ่งนี้ ทอแสงใหม่
อะไรๆมันก็แค่ผ่านมาแล้วก็จากไปเท่านั้นเอง
อยู่อย่างมีความสุขซิ ไปเป็นอะไรกับเจ้าของทุกสิ่งจนร้อนรนทุรนทุราย
สิ่งดีๆ อาจกลับกลายมาเป็นไฟ...