*** "กระจกสะท้อนใจตนอยู่หน้าจอ" ***
ขอสาธุคุณยามเช้าให้มีแต่ความสุขความเจริญ
ในโลกโซเชียลนั้น มันเป็นแค่มายา
ผู้เสพเอากลไกแห่งอารมณ์ตนเข้าไปยึดเหนี่ยว มากๆเข้า ท่านก็จะทุกข์แหละ
คนเสพภาพ เสพข่าว เฉพาะหน้า ขาดการวินิจฉัยตรึกตรอง
เห็นคนป่วยเขาด่า ก็ร่วมเขาด่าด้วยอาการป่วยของตัวเอง
เชื้อร้ายไวรัสในโซเชียล มันเป็นพิษร้าย กระชากธรรมชาติของตัวตนคนออกมาประจานตนเอง
แต่คนป่วยมันงี่เง่าเอง ที่ไม่รู้ตนเองว่าตนนั้นป่วยทางจิตใจ
เพราะการที่ไม่ปรากฏตนซึ่งๆหน้านี่แหละ
จึงทำให้คนกล้าเอาสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน
ความขมขื่น เก็บกด ทุรนทุรายที่ไม่ได้ดั่งใจ
ระบายกันออกมา ทะลักระเบิดกันออกมา
มันเป็นโลกแห่งการละเลงระบายสาดซัดด้วยสีแห่งอารมณ์
มันเป็นแหล่งที่ทุ่มเททิ้งขยะจากภายใน
กลิ่นเน่าขยะจากหัวใจไปโดนใครต่างไม่มีใครสน
เชื้อไวรัสจากมลภาวะที่เป็นพิษ มันก็กระจายลม
เบ่งบานทับถมเต็มโลกโซเชียล ให้คนป่วยและติดเชื้อได้ระบาย
คนไม่รู้จักกัน ยังไม่รู้เหตุรู้ผล ส่วนใหญ่พอเสพข่าว ก็พากันด่าไว้ก่อน
น้อยมากที่จะแสดงออกด้วยความคิดเป็นกลาง
สิ่งเหล่านี้ เราเรียนรู้ได้ที่จะมองเห็นจิตใจตัวเราเองได้
เราจะรู้ได้อย่างชัดเจน ว่าจิตดวงนี้ ตายแล้วจะดิ่งลงต่ำหรือขึ้นสูง
พฤติกรรมที่แสดงออกมาทางโลกโซเชียลนั่นแหละ...