*** "ให้อะไรแก่ชีวิตก่อนตายห่าไป" ***
บางครั้ง..เราก็จินตนาการไปยังท้องฟ้า ใช้ท้องฟ้าเป็นกระดาษวาดฝันป้ายสีที่สวยงามจนล้นใจหลากสีสัน
แต่ในความจริง สิ่งที่วาดฝันมันเป็นแค่จินตนาการแห่งความฝัน มันไม่ใช่ความจริง
ท้องฟ้าที่เราแหงนมอง เป็นแค่เฟรมผืนผ้าที่ว่างเปล่า แค่ให้เราได้สาดสีแห่งจินตนาการลมๆแล้งๆเท่านั้น
มองต่ำลงมาซิ..นั่นหนทางแห่งความเป็นจริงที่จับต้องได้
ก้าวเดินมันออกไป ก่อนที่แสงแห่งชีวิต มันจะดับมืดมิดจนมองไม่เห็นทาง
ความเป็นจริงรอเราที่จะก้าวเดินตาม
ท้องฟ้าเป็นแค่นิยามจินตนาการที่ไร้ความเป็นจริง
แกจะเลือกเดินไปบนท้องฟ้าหรือผืนแผ่นดิน
แต่ผืนแผ่นดิน..ย่อมมีขี้หมากองขวางทางแกอยู่เสมอ..!!
---------------------------------------------
มนุษย์นั้น เกิดมาไม่กี่สิบปี ก็พรากจากทุกสิ่ง
บางคนเกิดมาเช่นฟองน้ำ ภายในมีแต่อากาศ
โป่งพองขึ้นมา แล้วแตกโพล๊ะ...สลายไปไร้ค่า
บางคน เกิดมาเหมือนขวดเปล่าไร้ค่า
ต้องสร้างหาสิ่งดีๆ ใส่ลงไปในขวดชีวิต
ชีวิตจึงจะมีค่าตามมูลค่า สินค้าที่ใส่ในขวดเปล่า
ใส่น้ำก็ 5 บาทแหละ แต่ดีกว่าว่างเปล่า
ใส่น้ำปลาก็ 10 บาท มูลค่าสูงขึ้น
ใส่เหล้าก็ 100...