***** "ธุดงค์เข้าสู่ความเป็นอริยะ (ท่อน 2)" *****
เช้าๆๆ ณ.บรรยากาศดีที่เชียงใหม่ ออกจากสมาธิแผ่กุศลไปทั้งผืนโลก
เรามาว่ากันต่อถึงการธุดงค์เพื่อความเป็นอริยะนั้นดำเนินอย่างไร
ใจที่พร้อมแล้ว ตั้งมั่นและบริสุทธิเพียงพอ การธุดงค์นั้นจะมีคุณสูง
พึงเดินเข้าไป เดินเข้าไปสู่ป่าเพื่อเจริญโมกข์ธรรมแห่งใจนี้ให้สว่างไสว
ในป่านั้น เราอย่าไปใส่ใจต่อสิ่งไรๆ หน้าที่ของใจเราคือ ตั้งสติไว้แค่ทำความรู้สึกอยู่กับตัว และหนทางที่ก้าวย่างเดิน ไม่เกินสามสี่ก้าว
โดยธรรมดาเราวางใจไว้แค่นี้ การมองไปรอบๆ หรือดูอะไรไกลๆ เรามองแค่เป็นระยะแห่งนิมิตหมาย
ข้านี่เดินไปไม่ค่อยมีจุดหมายหรอก ใจอยู่กับการก้าวย่างและเบื้องหน้าไม่กี่ก้าวนี่แหละ
สมัยก่อนเดินอยู่ที่ตาก เดินๆอย่างนี้แหละ ไปป๊ะกันแห๋มกับช้างเข้า ต่างฝ่ายต่างหยุดกึ๊ก
เจ้าช้างมันก็คงหากินของมันเพลินๆ อยู่ๆมีตัวอะไรมาโผล่ใกล้ๆมันมันก็สะดุ้งตกใจเป็นธรรมดา
ข้านี่นิ่งสนิท เจ้าช้างมันก็ถอย...