**** เรา..คือตัวเสือกในธรรมดา ****
ธรรมทั้งหลาย อาศัยเหตุปัจจัย..
และเหตุปัจจัยนี้ เรามักเข้าไปเป็นเจ้าของอยู่เสมอ
บางครั้งเราถูกใจ เราก็ชอบใจไปซะหมด
บางครั้งเราไม่ถูกใจ เราก็ไม่ชอบใจไปซะหมด
ถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง ชอบใจบ้าง ไม่ชอบใจบ้าง
นี่...เป็นธรรมดาของอาการแห่งจิต
พระอริยเจ้าท่านก็เป็น
แต่สิ่งที่แตกต่างระหว่างพระอริยเจ้ากับปุถุชน ก็คือ
พระอริยเจ้าท่านเข้าใจว่ามันเป็นธรรมดา
แต่ปุถุชนเข้าใจว่า...กูเป็น
โน่น..ต้นไม้ในภูเขาต่างแย่งแทรกตัวกันขึ้นอย่างระเกะระกะ ดูไม่เป็นระเบียบ
ต้นนั้นขึ้นทางนี้ ต้นนี้ขึ้นทางนั้น นั่นเล็กนี่ใหญ่ นั่นสูงนี่ต่ำ เจ้าของต่างมองเห็นชัด
นี่..มันใกล้ตัวไป เราจึงเห็นความไม่เป็นระเบียบที่ผุดขึ้นมาไม่ได้ดั่งใจอันเป็นระเบียบของเจ้าของ ที่ต้องการให้ได้อย่างโน้น ให้ได้อย่างนี้
ลองมองไปยังทิวเขาเบื้องหน้ามั่งซิ..
โน่น...เห็นไหม เห็นอะไรไหม นั่นทิวเขาที่พาดผ่านแผ่นฟ้ากว้าง สลับซับซ้อนเขียวขจี
ทิวไม้สวยงามมันช่างเรียงตัวกันเป็นทิวเขา มีระเบียบน่าดูน่าชมเสียเหลือเกิน
นั่น..เห็นไหม..!!
สิ่งที่ไม่งามไม่เป็นระเบียบ มันก็ช่างสวยงามเรียงตัวกันเป็นระเบียบ...