*** "ชีวิตเราเป็นผู้ออกแบบเอง" ***
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ
ชีวิตนั้น เราพึงอยู่กับความเป็นจริง
ปัญหาคือ เราไม่รู้ว่าอะไรคือความเป็นจริง
ความเป็นจริงคือสมมุติอย่างหนึ่ง ที่เราใช้อาศัยเป็นเครื่องอยู่
เราอยู่กันอย่างไม่รู้ความเป็นจริงว่า
สิ่งที่เราจำได้หมายมั่น มันเป็นสัญญา
มันเป็นอาการหนึ่ง ที่ผ่านไปแล้ว
มันเป็นอากาศไปแล้ว
สัญญาดีๆมีมากมาย แต่เรามักหลงเอาแต่สัญญาไม่ดี มาเป็นฟืนเป็นไฟ มาเผามาทำร้ายจิตใจเราเองอยู่เสมอ
นี่เป็นการหลง
และหลงกับสิ่งเหล่านี้ อย่างไม่รู้ตัว
คนที่มีความหลงเช่นนี้เป็นเครื่องอยู่
ความถูกใจไม่ถูกใจมันก็ปรากฏแก่ใจตนให้ไหลไปในกระแสอยู่เสมอ
เมื่อถูกใจ ก็ชอบใจไปซะหมด
เมื่อไม่ถูกใจ ก็ไม่ชอบใจไปซะหมด
นี่บาลีท่านกล่าวว่า เป็นธรรมชาติของชาวบ้าน
ถูกใจนี่ เป็นกามสุขัลลิกานุโยค
ไม่ถูกใจนี่ เป็นอัตตกิลถานุโยค
ธรรมสองตัวนี้ เมื่อไหลไปในกระแสมากๆ ความทุกข์ทั้งหลายก็จะมาเยือน
เราหลงไปในกระแสสมมุติเหล่านี้ เพราะเอาอัตตาตนเข้าไปเป็นอาการธรรมชาติแห่งจิต
เราขาดผู้มีปัญญาชี้ทางธรรมที่ขึ้นตรงต่อความเป็นจริง
เราจึงเอาธรรมทั้งหลาย ด้วยการเอาตัวเราเข้าไปเป็น
ที่สำคัญ เราถอนและเข้าใจไม่ได้ด้วยตัวเรา
ว่าเรามันไหลไปในกระแสเหล่านี้อยู่ทุกวัน
นี่เป็นอาการหลงที่เราไม่เคยรู้ตัว
ปัญหาของเราก็คือ การแช่ในสิ่งที่รู้ และไม่แช่ในสิ่งที่รู้
เราไม่รู้ว่า...