****** "ก้าวข้ามพ้นอย่างผู้ที่เป็นอิสระ" ******
สมัยหนึ่ง..พระพุทธองค์ยังไม่บรรลุพระสัมโพธิญาน
ท่านได้ฝึกไปตามข้อวัตรปฏิบัติต่างๆ ดั่งที่เช่นโลกเขาว่า และทำไปอย่างที่ตนเองนั่นเห็นว่า
ปัญจวัคคีย์ทั้งห้าก็ดูเทิดทูล เพราะเป็นไปตามคติความเชื่อที่ตนเชื่อว่า และโลกเขาว่า
วันหนึ่งเมื่อทรงเห็นความเป็นจริง ว่ามันไม่ใช่ทาง พระองค์ก็ทรงเลิกที่จะปฏิบัติตามความเชื่อของข้อวัตรเหล่านี้
ยังผลให้ปัญจวัคคีย์ทั้งห้า เห็นว่า พระองค์คลายตบะ หวลคืนกลับไปสู่ตัณหา ไม่ตั้งมั่นในการค้นหา เพื่อความพ้นโลก
พระองค์เห็นความจริง เป็นปัญญาอีกทางหนึ่ง ส่วนปัญจวัคคีย์ ยึดอยู่กับข้อวัตรปฏิบัติ ก็เป็นอุปาทานทางหนึ่ง
อีกท่านหนึ่งวางเพราะเห็นความจริง
อีกฟากหนึ่งบอกว่าเสื่อมเพราะยึดในข้อวัตร ที่ตนเห็นถูก
ทั้งสองส่วน แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง...
หากมีปัญญา เราจะมองเห็นว่า ธรรมชาตินั้น ไม่ได้ให้ค่าอะไรกับสมมุติที่เรายึดถือ
เป็นแต่คนเรานี่แหละยึดถือสมมุติที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อมาครอบตัวเราด้วยอำนาจแห่งอัตตา
พระองค์ถอดถอนอัตตาในสิ่งที่ตนเคยยึด แต่ปัญจวัคคีย์...