***** วัฏฏะแห่งกาลสิ้นโลก *****
หวัดดี… เมื่อคืนนิทานพูดถึงไหน วันนี้ต่อตอนสองไม๊
วันนี้เรามาคุยถึงการทำศึกครั้งสุดท้ายของมวลมนุษย์ แต่เป็นศึกที่ไม่ทำให้โลกแตกอย่างที่คุยกันเมื่อคืน
มนุษย์เรา เมื่อกาลเวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงยุคสุดปลาย ยุคเหล่านั้น ศาสนาไม่มี
ทุกคนยืนอยู่บนความรู้สึกแห่งอัตตาตนเอง
เหล่าสัตว์ ไม่รู้สึกถึงความมีศาสนาฉันใด
มนุษย์ยุคนี้ มีใจไม่แตกต่างไปจากสัตว์
การเข่นฆ่า ด้วยความไม่พอใจ ย่อมเกิดขึ้นได้ง่ายเหมือนเอามือตบยุงตัวหนึ่ง
คือมันไม่มีความรู้สึกว่า ทุกชีวิตนี้มันมีค่า และต่างหวงแหนชีวิต
ความล้ำเลิศในวิวัฒนาการมาถึงจุดสูงสุด แห่งมวลมนุษยชาติ
แต่ขณะเดียวกัน…
ภาวะความต่ำสุดแห่งการมีศีลธรรม ก็จางคลายหายไปจากใจแห่งความเป็นมนุษย์เช่นกัน
เมื่อเกิดสงครามล้างเผ่าพันธุ์ มันจึงเกิดภาวะมิคสัญญีแห่งการสู้รบ ต่างฝ่ายต่างกวาดล้าง และรุมอีกฝ่าย
และที่สุด ที่ร่วมฟากฝ่ายเดียวกัน ก็หันมาประหัดประหารกันเอง ด้วยความไม่ไว้วางใจกัน
เพลิงสงครามลุกโชนไปทั่วโลก บางส่วนขึ้นยานหนีออกไปในอวกาศ
บางส่วนต้องหลบเร้นหาที่ปลอดภัย...