****** "มีชีวิตหมั่นสร้างทานและอบรมจิต" *******
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ…
เราลองมองออกไปเบื้องหน้าซิ...
ตอบตัวเองซิ ว่าเรามองเห็นอะไร..
เรามองไปทางไหน เราก็ตอบได้เสมอในสิ่งที่เห็น
ตอบแล้วก็หลับตาซะ
และเราลองมองออกไปเบื้องหน้าอีกทีซิ
มองอย่างธรรมดา ไม่มีคำถามหรือใส่ใจว่ามันคืออะไร
เราจะเห็นชัดว่า..
อะไรและใดๆในสิ่งที่เรามองเห็น
เรามองไม่เห็นอะไร และให้ค่าอะไร แม้แต่สมมุติอะไรๆ ลงไปในสิ่งที่เห็นเลย
มันเห็นอย่างเมินเฉย เห็นอย่างไม่รู้จักมัน เห็นอย่างเลื่อนลอย เห็นอย่างไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรใดๆ ในสิ่งที่เห็น
นี่แหละๆๆๆ...!!
เรียกว่า ธรรมชาติแห่งจิต...!!
จิตมีธรรมชาติไม่ปรุงแต่งอะไร
ตัวปรุงแต่งเรียกว่า ใจ...
ใจมันปรุงแต่งโดยอาศัย ผัสสะ..!!
ธรรมชาติของเหล่าวิญญาณก็เหมือนกัน
เมื่อรูปสลายไป เขาก็อยู่กับภวังค์แห่งความทรงจำ ที่เหมือนเรามองออกไปเบื้องหน้าอย่างไร้อัตตาอะไรใดๆ
แต่เมื่อไหร่ที่เกิดผัสสะ อะไรใดๆ ที่มองไปยังเบื้องหน้า
มันจะเกิดอาการ อัตตาแห่งตัวกูเข้าไปเป็นเจ้าของทันที
เจ้าของแห่งอัตตาผัสสะนี้ เรียกว่า ใจ..!!
ใจ..มีสภาพปรุงแต่งไปตามผัสสะ
เหล่าวิญญาณที่ได้อาศัยรูปเป็นเครื่องมือ
เมื่อมีเครื่องมือในการรับรู้ ก็ย่อมมี...