**** "ทำไงให้รู้ยืนยันใจว่ากายไม่ใช่ของเรา" ****
หวัดดียามเที่ยง
ปกติธรรมชาติทุกวันนี้ ข้ามักจะเข้าสู่ความสงบด้วยความว่าง
โดยการนั่งสมาธิซะเป็นส่วนใหญ่
หากนึกตรึกตรองธรรมอะไร ก็จะใช้การเดินจงกรม
ข้าไม่ได้นั่งเพื่อต้องการอะไร ข้านั่งเพื่อพักทุกสิ่งทุกอย่างลง ให้มันว่างๆ
เอาอานาปานมาเป็นวิหารธรรม คือเครื่องอยู่
แต่ธรรมชาติที่มีเครื่องอยู่ในความว่างเช่นนี้
มันเข้าใจธรรมชาติที่มีที่เป็นตามเหตุปัจจัยของมันดีอยู่แล้ว
ไม่ได้พิจารณาอะไรมากมาย จึงอยู่ด้วยความว่างเพื่อพักกายพักจิตเท่านั้น
หากเราไม่ปฏิบัติจนเห็นแจ้งยืนยันให้แก่ใจเราเองได้ ว่าธรรมชาติสรรพสิ่งทั่งหลาย แท้จริงเป็นเช่นไร
การอยู่ว่างๆ โดยไม่เอาอะไร ไม่ทำอะไร ไม่วินิจฉัยอะไร
มันจะหยุดและดับปัญญาที่จะก่อเกิดแห่งเรือนกายใจเรานี้ ให้ตีบตันและหยุดอยู่กับที่
ชีวิตคือการค้นหาและเดินเพื่อเจริญสืบไปในวันที่เหลือที่มีอยู่
เรายังมีสังขารปรุงแต่งเป็นเครื่องรับรู้
ตราบใดที่ยังไม่สิ้นสังขาร
การปรุงแต่งมันก็ยังไม่สิ้นสุด มันปรุงของมันไปเรื่อย
แล้วจู่ๆ เรามาบอกว่า เราจะหยุดปรุงแต่ง
จะอยู่กับความว่าง
นี่เป็นความโง่งี่เง่า ที่เอาตัวตนเข้าไปเป็นเจ้าของเรือนกาย เวทนา จิตและธรรม
ถ้าเราเป็นเจ้าของกายจริง บังคับมันว่าเราว่างได้
เราก็ควรเอาแค๊ปหมูมาซักชิ้น
แล้วตั้งใจว่าจะกลืนมันลงไป
หากเรากลืนแค๊ปหมูชิ้นโตๆ ได้ดังใจ
ไม่มีสิ่งใดมาต้านทานหรือขวางกั้นทางเดินกลืนลงคอ
นั่นแหละๆๆ กายมันเป็นของเรา...