ขอสาธุคุณยามเช้า ขอให้พบแต่ความสุขความเจริญร่ำรวยยิ่งๆ ขึ้นไป
ธรรมบางบทนั้น ได้สาธยายพร้อมเหตุพร้อมผลเอาไว้ ต่อเหล่ากุลบุตรที่ได้มาพบเจอ
การได้ฟังสดๆ มันจะมีเหตุปัจจัยอื่นเยอะแยะ ในการชี้ให้เห็นช่องทางธรรม
การนำมาลงชี้ในบทความนี้ เป็นส่วนผิวเปลือกเล็กน้อย
เราฟังกันพอรู้ทางอย่างผู้พูดคุยกันไม่ใช่ตำรา
ธรรมนั้นมันไม่อาศัยการจำการคัดลอก
ธรรมนั้นอาศัยปัจจุบันเดี๋ยวนั้นเกิด
เกิดแล้วก็ดับไป
ที่ไม่ดับเป็นใจที่พอมีกากแห่งธรรมที่จำที่รู้มา พอเป็นแนวทางให้สาธยายและขยายความต่อไปตามเหตุและปัจจัย
“ธรรมะ” คือความเข้าใจความเป็นธรรมดาที่มาผัสสะ
ส่วนการอธิบายธรรมะที่มาผัสสะ เป็นเรื่องของความเข้าใจที่เกิดปัญญาในความเป็นธรรมดา
หากเรายังวนอยู่กับบทท่องจำ ธรรมนั้นก็จะไม่โต
มันเป็นแค่ความทรงจำ ไม่ใช่ธรรมแห่งความเป็นปัจจุบัน ที่เป็นความจริงอะไรต่อใจดวงนี้เลย
เรียกว่า เป็นผู้หลงอยู่กับอดีต ที่ไม่อยู่กับปัจจุบัน
เด็กน้อยย่อมท่องจำนี่เป็นธรรมดา
โตขึ้นมายังเสือก ท่องแม่สองถึงแม่แปด เพื่อให้รู้ความหมายของแปดสองเท่ากับสิบหก คำตอบสิบหกนี้ถูก แต่ก็ถูกอย่างโง่หลาย
มันภูมิใจอะไรนักที่ตอบถูก ในความฉลาดอย่างควายๆ
มีความรู้ทางธรรมท่องจำได้อย่างหลากหลาย
แต่ใจเจ้าของเสือกนำมาใช้ไม่เป็นและไม่ถูกกาลอะไรเลย
นี่..เป็นสภาวะเด็กน้อยทางธรรม
Amarin ถามว่า...
ทุกสิ่งล้วนเกิดจากเหตุคือสมมุติ แล้วทำอย่างไร เราจึงละจากสมมุติทั้งหลายลงได้ละพระคุณเจ้า
สมมุติละไม่ได้...