***** คุยกันเรื่องเดินจงกลม ****
ขอสาธุคุณยามเช้า ....
ขอให้ท่านทั้งหลาย ร่ำรวยๆๆๆๆ สถิตย์ลงไปใน
โปรแกรมจิตเถิด
<<ลูกศิษย์: กราบนมัสการและขอสาธุธรรม
เจ้าคะ การเดินจงกรมที่หนูปฎิบัติ หากเพ่งที่การเดิน
มากไป มันจะประคองกายไม่อยู่ มันจะเซ
หากเดินแบบไม่มีสติมันจะเดินได้ แต่จิตไม่ปักอยู่ที่เท้า
มันจะเข้าไปฟุ้งในมโน ไม่เข้าใจว่า ทำไมการตั้งใจที่จะ
เดินจงกรมมีสติในการเดิน แต่มันจะต้องเดินเซทุกรอบ
>>พระอาจารย์: หนูตั้งใจเกินไป แล้วเดินย่องเป็นนกกระยาง มันก็เซเป็นธรรมดา
การตั้งสติไม่ใช่ตั้งอย่างนั้น อย่างนั้นมันตั้งจนเกร็ง เดินธรรมดาก็มีสติ
เดินธรรมดา วางใจระลึกอยู่กับการเดินสบายๆ
เราฝึกสติ เฝ้าด้วยความรู้สึกตัวสบายๆ
<<ลูกศิษย์: กราบนมัสการพระคุณเจ้าและ
ขออนุโมทนาในธรรม ครับ...กราบสาธุๆๆ...
ในส่วนตัวผมแล้วจิตช่วงเดินจงกรมจะอยู่กับตัวเรามาก
กว่านั่งครับ...