*** "ก่อนตาย ใช้ชีวิตให้เป็น" ***
ที่นี่ตอนฝนตก
เหล่าสัตว์ที่เลี้ยงดูก็เปียก มันไม่ฉลาดที่จะอยู่กับการหลีกหนีน้ำฝนที่ตกลงมา
เหมือนคนเราหลายคน ก็ไม่ฉลาดที่จะหลบหลีกอารมณ์ ที่ทำให้สาดเปียกด้วยความเจ็บปวด
เราฉลาดกว่าสัตว์แค่หลบฝนเป็น
แต่เราโง่กับกิเลสที่สาดจนตัวเปียกชุ่มไปทั้งใจ ที่โดนมันครอบงำ
เราหลบกิเลสไม่เป็น เรายืนเปียกโชกหนาวสั่นท่ามกลางกิเลส ที่อ่อล้นไม่รู้จะทำอย่างไร
ดูๆไปก็ไม่แตกต่างจากเหล่าสัตว์ที่เปียกฝน เพราะหลบหลีกฝนไม่เป็น
ความไม่พอใจระหว่างกันของคนเรามันเกิดขึ้นได้เสมอ
เรื่องเล็กๆน้อยๆ เราอย่าเอามาทำลายมิตรภาพที่เคยมีกันมาซิ
เหมือนเล็บที่มันยาวออกมา ดูสกปรก
เราตัดแค่เล็บเพื่อรักษาให้มันสะอาด แทนที่จะตัดนิ้วมือทิ้ง เพราะเหตุแห่งเล็บยาว
ผ้าเปื้อนมันไม่กลัวความสกปรก เพราะมันเป็นผ้าเปื้อนความสกปรก
เราใส่ผ้าเปื้อนสกปรก เพื่อทำงานสกปรกให้มันสะอาดขึ้นมาได้
คนก็เหมือนกัน กว่าจะดีขึ้นมาได้ มันก็อาศัยเลวนั่นแหละ เป็นครูชี้สอนใจ
รักษาใจเอาไว้ ไม่ให้มันเลว ดั่งใจที่เคยเป็น
ความเข้าใจตรงตามความเป็นจริงกับ
มีตนเข้าใจตรงตามความเป็นจริง
มันคนละเรื่องกัน
ธรรมเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
ผู้ยังหยาบย่อมมองไม่เห็นในส่วนที่ละเอียด
ผู้มีดวงตาเห็นธรรม ย่อมเห็นในส่วนที่ละเอียด ที่คนธรรมดาเขามองไม่เห็นกัน
มนุษย์นั้น...