***** "คุณแห่งเนสัชชิก" *****
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ…
การปฏิบัติอย่างขาดผู้รู้ชี้แนะ เราย่อมปฏิบัติเองอย่างไม่ถูกไม่ตรง มันจะเสียเวลา
มีน้องๆ พระหลายคน ถือเนสัชชิก ไม่ถูกต้อง
เข้าใจว่าการถือเนสัชชิกคือการไม่เอนนอนกลางคืน
แต่ใช้วิธีนั่งพิงหลับ..
ที่สำคัญ..ดันมาพักหลับตอนกลางวันแทน
แล้วเอาการปฏิบัติที่คิดเอาเองนี้
บอกแก่ใครๆ เพื่อให้สรรเสริญว่า ตนอยู่เนสัชชิก
การเจริญสมาธิด้วยสติ จิตเกิดการหดตัวเข้าสู่อุเบกขา
ถือเป็นการพักผ่อนแห่งจิตที่ยอดเยี่ยมดีกว่าการหลับนอน
ท่านผู้ทรงคุณ ท่านไม่ต้องมีที่นอนอะไรมากมาย
แค่ที่นั่งพอพักจิตสบายๆ เล็กน้อยก็พอ
ผู้ฉลาดในธรรมการปฏิบัติ
ท่านไม่ได้จมกับนิวรณ์ต่างๆ ที่เกิดครอบงำจิต
การถือเนสัชชิก มันเป็นธรรมที่ไม่ให้จิตโดนครอบงำด้วยนิวรณ์ได้
พวกเราถือปฏิบัติยังไม่ค่อยถูก
มันเหมือนแมลงวันบินชนกระจกใส
ดึงดันที่จะเป็นนั่นนี่ให้ได้
ด้วยความตื้นเขินแห่งปัญญาที่จะมาหล่อเลี้ยงจิตในการกระทำ
ความง่วงนี่ เป็นนิวรณ์ตัวหนึ่ง ที่ท่านเรียกว่า ..ถีนมิทถะ..
ถีนมิทธะ เป็นนิวรณ์ครอบงำให้ตกไปสู่ภวังค์จิต
เมื่อตกไปสู่ภวังค์จิต
การหลั่งอสุจิ ด้วยการสร้างภพปรุงแต่งภายในมันเกิดขึ้นได้
พระผู้ทรงคุณท่านไม่ต้องการให้สิ่งเหล่านี้มาย้อมจิต
การถือเนสัชชิกเป็นหนึ่งในวิถีปฏิบัติ ที่จะไม่ทำให้เกิดเรื่องพวกนี้
การเจริญเนสัชชิก..
เป็นการฝึกฝนให้มีสัมปชัญญะรู้ตัวต่อเนื่อง
เมื่อตกไปจากสัมปชัญญะ
เจ้าตัวระลึกได้เมื่อไหร่ นั่นหมายถึง..สติ
เจ้าของก็จะตั้งสติใหม่ เพื่อตามรู้ในอริยาบท
สติและสัมปชัญญะก็คือ วิตก...