ธรรมชาติของโลก ย่อมมีสัตว์ที่กินเนื้อและกินพืช
ที่กินเนื้ออย่างเดียวเพื่อยังชีพนี่ก็อย่างหนึ่ง
ที่กินพืชอย่างเดียวเพื่อยังชีพนี่ก็อย่างหนึ่ง
กินทั้งเนื้อกินทั้งพืชนี่ก็อย่างหนึ่ง
ธรรมชาติที่เป็นธรรมดามันมีมาเช่นนี้
เราจะไปเอาความคิดเรา เอาความเห็นเรา ว่านั่นผิด นี่ถูก อย่างนี้เลว
ความคิดผิดถูก เราเอามาใช้อบรมใจเรา เพื่อไม่ให้ใครเขาเดือดร้อน เช่นนี้นับว่าน่าสรรญเสริญ
การฆ่านี้ เป็นการเบียดเบียนชีวิต
แต่เราจะไปห้ามไม่ให้ใครอื่นเขาว่าอย่าฆ่านี่ ไม่ได้
มันจะกลายเป็นเสือกหนทางชีวิตของเขา เพราะเขาอาจไม่ฟัง
พุทธศาสนาชี้ให้เห็นหนทางหลากหลาย
เราเป็นผู้เลือกที่เดิน
ไม่ใช่เราเลือกที่จะเดินในหนทางใดแล้ว ทางอื่นมันจะเลวไปกว่าหนทางที่เราเลือก
พุทธศาสนาชี้ให้เห็นชัดถึงใจเขาใจเรา
หากเราเห็นชัดถึงใจเขาใจเรา นี่..เรียกว่ามีดวงตาเห็นธรรม เป็นผู้เข้าถึงธรรม
เป็นมนุษย์ขั้นศีล เรียกว่าพระโสดาบัน
พระโสดาบันคือชาวบ้านขั้นศีล ที่มีสติตรึกตรองการกระทำ ด้วยเหตุและผลใจเขาใจเรา
เราไม่ชอบเช่นไร เขาก็ไม่ต่างกับเรา
เรา..จึงไม่ควรไปทำกับเขา
เช่นนี้จึงนับว่าเป็นใจที่เห็นความเป็นธรรมดาเบื้องต้นของความเป็นจริง
เรามักจะเอาความเป็นตัวเรา ไปยัดเยียดให้กับเขา
เราจึงทำกับเขาได้โดยไม่ละอาย ไม่นึกว่าถ้าเขาทำเรา แล้วเราจะเป็นเช่นไร
คนที่ขาดสติ เห็นในมุมมองของเขา ที่มองมายังเรา...