****** " ภัยพ่ายที่หวั่นใจของเหล่านักรบ " ******
ขอสาธุคุณให้มีแต่ความสุขความเจริญ...
มีนักบวชมากมายได้เดินทางเข้ามาหา
พวกเขาเกือบทั้งหมดมักพ่ายแพ้ต่อความเหงาและเปล่าเปลี่ยวใจที่มันผุดขึ้นมา ยามอยู่ในเพศบรรพชิต
ที่สุดก็เผลอตกลงไปในกระแสแห่งความกำหนัด
เมื่อพรหมจรรย์เสียไป การตอกย้ำซ้ำๆเข้าไปใหม่ มันก็เหมือนรูรั่ว
เรื่อที่มีรูรั่ว ความอับปางมันย่อมมาเยือนไม่ช้าก็เร็ว
หากไม่มีนายช่างผู้ชำนาญมาคอยบอกคอยชี้ วิธีอุดรอยรั่วเรือ
เรือที่แสนโสภาสวยงาม มันก็จมหายไปในกระแสน้ำที่มันทะลักเข้ามาทางรูรั่วนั่น ที่นับวันจะฉีกแตกกว้างขึ้นๆ
เจ้าของ จะอยู่อย่างเรือที่รอวันจม หรือจะหาวิธีที่จะอุดรอยรั่ว
นี่..ขึ้นอยู่กับใจเจ้าของ
การเกิดอารมณ์กำหนัดนี่ ไม่ใช่ความชั่ว เราอย่าเพิ่งไปวิตก
มันเป็นธรรมดาของอาการแห่งจิตที่มันกระตุ้นปรุงแต่งให้มีตัณหา
มันเป็นธรรมดาแห่งโปรแกรมธรรมชาติในการเผยแพร่พันธ์ุเพื่อความดำรงเผ่าพันธุ์
ตัณหาแห่งกามราคะ มันเป็นธรรมดาของปุถุชนคนทั้งหลาย ที่ต้องมีและต้องเป็น
นี่..มันมีสัญญาโปรแกรมของมันอยู่
นักบวช..เมื่อบวชเข้ามาแล้ว
หากอ่อนแอใจเราก็ยากที่จะว่ายทวนไปในกระแส
นักบวชที่อ่อนแอไหลทวนกระแสแห่งความกำหนัดยินดีในราคะไม่ได้
ย่อมกลายเป็นนักบวชที่ใจเต็มไปด้วยโมเลกุลแห่งความพ่ายแพ้
ใจที่มันพ่ายแพ้ ย่อมเข้าไม่ถึงความเป็นจริงแห่งชัยชนะ
ผู้ที่ไม่เคยชนะแม้ใจตน จะไปตะโกนกู่ร้องว่าตนเป็นผู้ทรงชัย แม้จะใส่ชุดนักรบที่หาญกล้า
มันก็แค่จัญไรใจที่หมักหนองไว้ ภายในของชุดนักรบ
มันไร้เรี่ยวแรง ที่จะยกดาบขึ้นฟาดฟันความกำหนัดแห่งใจตน ที่ผุดขึ้นมารุกราน
นักรบเลว...